Δεν έχει σημασία ότι οι ίδιες θεωρίες (προβοκάτσια, ασφαλίτες με πολιτικά) ακούγονται κάθε φορά που οι πορείες τελειώνουν με επεισόδια, τα τελευταία 40 χρόνια, ίσως και περισσότερα. Η πρακτορολογία είναι παλιά συνήθεια της Αριστεράς, που τη μεταγγίζει από γενιά σε γενιά με ανάλογες παραλλαγές και προσαρμογές στις ιδιαιτερότητες κάθε εποχής. Υπάρχει ακόμα πολύς κόσμος που πιστεύει ότι η ΕΛ.ΑΣ. έχει στρατό συνεργαζόμενων που τα σπάνε, για να λειτουργήσουν ως πολιορκητικός κριός των ΜΑΤ. Για να το πιστεύει κανείς αυτό, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή ότι έχει παραπλανηθεί ή ότι δεν έχει την παραμικρή ιδέα από το πώς λειτουργεί ο συγκεκριμένος χώρος, αυτός που αυτοσυστήνεται ως «αντιεξουσιαστικός». Αναμιγνύεται κανονικά με τον κόσμο στις διαδηλώσεις και τις πορείες για κάλυψη και εμφανίζεται αυτόνομα αργότερα, όταν θα έχει επιτευχθεί η απόσταση ασφαλείας ταυτόχρονα με τα πρώτα επεισόδια. Οσον αφορά την εικόνα των μπαχαλάκηδων, που έσπαγαν τα μάρμαρα του «Μεγάλη Βρεταννία» και άλλων ξενοδοχείων, και τις κορόνες «γιατί δεν τους συλλαμβάνουν», η απάντηση, χωρίς καμία διάθεση υπεράσπισης της ΕΛ.ΑΣ., είναι ότι τέτοιες αστυνομικές επιχειρήσεις στο πεδίο με διαμαρτυρόμενους πολίτες και μάλιστα σε αριθμό συγκεντρωμένων πρωτόγνωρο για τις τελευταίες δεκαετίες, είναι εύκολο να γίνουν και μάλιστα αναίμακτα. Αλλά μόνο στο Netflix.

Περιθωριακοί, λούμπεν, καταστροφείς από επιλογή ή εθισμό, ακυρωμένοι ή παγιδευμένοι στις ουτοπίες τους, οργανωμένοι χουλιγκάνοι και πολλά άλλα είδη συνευρίσκονται με θύμα την πολύπαθη Αθήνα. Θα μπορούσε να είχε πάει πολύ χειρότερα. Κι αυτός είναι ο σκοπός, ένα ατέλειωτο «κορόνα – γράμματα» κάθε φορά. Η ουσία είναι άλλη. Αν ήμασταν σοβαρή χώρα, με σοβαρό κράτος, το φαινόμενο της συγκεκριμένης σύνθεσης των μπαχαλάκηδων θα είχε τελειώσει προ πολλού…