ΕΙΝΑΙ γραφικό. Πρέπει να αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο. Ισχυρίζονται ότι θα χαθούν τα παγκάκια, τα δέντρα, πως θα γίνει κρανίου τόπος. Πως θα πάθουν ζημιά οι καφετέριες. Πως θα χαθεί ο χαρακτήρας της πλατείας και θα γίνει άοσμη και άχρωμη.

ΝΑΙ, εντάξει, για πολλά πράγματα πολλοί μπορεί να διαφωνούν και να αντιδρούν. Υπάρχει, όμως, κάποιος λογικός πολίτης που δεν θέλει να γίνει μετρό στη γειτονιά του; Ιδιαίτερα όταν αυτή η γειτονιά βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και το παρκάρισμα είναι από δύσκολο έως αδύνατο.

ΓΙΑΤΙ όλοι αυτοί που γκρινιάζουν για το μετρό στην πλατεία των Εξαρχείων δεν βγήκαν να γκρινιάξουν ποτέ για τους πεζόδρομους των Εξαρχείων που καθημερινά θυμίζουν ένα απέραντο πάρκινγκ. Εκτός αν και η παράνομη στάθμευση που εμποδίζει τους πεζούς να περπατάνε είναι μέρος της «αντίστασης» στο κράτος.

ΩΣ γνωστόν, ο πόλεμος με τη βλακεία έχει χαθεί, γιατί είναι αήττητη.

ΕΙΝΑΙ αρκετά πιθανόν στο προσεχές διάστημα να δούμε και επεισόδια με μπαχαλάκηδες να ξηλώνουν τα έργα, για να εμποδίσουν το «σύστημα» να… εισβάλει στην πλατεία Εξαρχείων. Μπορεί και να δούμε τους εργάτες να δουλεύουν υπό την προστασία των ΜΑΤ.

ΝΑΙ, τα πάντα όλα είναι πιθανά στην Ελλάδα.

ΕΔΩ κάποιοι προτιμούσαν να παραμείνει… τσιμέντο το Ελληνικό παρά να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα στην Ευρώπη. Αλλοι γκρινιάζουν για τις ανεμογεννήτριες, αλλά δεν τους ενοχλεί ο ρυπογόνος λιγνίτης και το ντίζελ. Κάποιοι πρωθυπουργικοί σύμβουλοι φώναζαν «να πάνε στα τσακίδια οι επενδυτές». Δεν θα βρεθούν γραφικοί να κηρύξουν τον ανένδοτο, για να μη γίνει σταθμός μετρό στα Εξάρχεια;

ΤΑ πιο απλά, τα αυτονόητα στη χώρα μας χρειάζονται πολλά χρόνια για να γίνουν αποδεκτά από όλους. Βέβαια, όταν υλοποιούνται, μετά κανείς δεν γκρινιάζει.

ΤΟ ίδιο θα συμβεί και με την πλατεία Εξαρχείων. Στα τέλη της δεκαετίας που θα αποδοθεί ο νέος σταθμός μετρό θα εξυπηρετεί κάποιες δεκάδες χιλιάδες πολίτες καθημερινά. Θα διευκολύνει τη ζωή των κατοίκων, θα δώσει νέα πνοή στις καφετέριες και στα μπαρ που τώρα κραυγάζουν. Και κανείς δεν θα θυμάται πια τους γραφικούς που πάντοτε γκρινιάζουν για τα πάντα.