Τα βιβλία μοιράστηκαν σταδιακά μέχρι τον Νοέμβριο. Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς ξεσηκώθηκαν και οι αντιδράσεις χτύπησαν κόκκινο. Από την επόμενη χρονιά, το σύστημα διαγωνισμών για την εκτύπωση των βιβλίων και όλη η διαδικασία άλλαξε από το μηδέν. Πλέον, στις 11 Σεπτεμβρίου κάθε έτους, οι μαθητές βρίσκουν όλα τα βιβλία στο θρανίο τους.

ΔΕΝ έχει συμβεί το ίδιο με τους εκπαιδευτικούς. Κάθε σχολική χρονιά ξεκινά με χιλιάδες κενά. Λείπουν πάνω από 40.000 δάσκαλοι και καθηγητές. Τα κενά καλύπτονται με αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, οι οποίοι διορίζονται σταδιακά από τον Σεπτέμβριο έως τον Ιανουάριο, καμιά φορά και πιο αργά. Αποτέλεσμα; Χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες.

Η αλήθεια είναι πως, λόγω των Μνημονίων, για πολλά χρόνια δεν είχαν γίνει προσλήψεις μονίμων. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατάφερε να πετύχει όλους τους δημοσιονομικούς στόχους και να θέσει την οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά. Αυτό δημιούργησε την ευχέρεια να γίνουν 28.500 διορισμοί μονίμων από το 2020 έως το 2023. Φέτος, θα γίνουν ακόμα 10.000 προσλήψεις. Αρα, στην πενταετία της κυβέρνησης της Ν.Δ. θα έχουν διοριστεί συνολικά 38.500 εκπαιδευτικοί. Βέβαια, το πρόβλημα με τα κενά και τους αναπληρωτές δεν λύνεται. Αλλά, προφανώς, η κατάσταση εξομαλύνεται χρόνο με το χρόνο. Το υπουργείο Παιδείας οφείλει να θέσει έναν διπλό στόχο. Να έχουν σχεδόν εκμηδενιστεί τα κενά εκπαιδευτικών μέχρι το τέλος της τετραετίας. Ετσι, οι αναπληρωτές να καλύπτουν μόνο πραγματικά έκτακτες ανάγκες ασθενειών ή άλλων περιπτώσεων. Πρέπει κάθε χρόνο, στις 11 Σεπτεμβρίου, να μη λείπουν δάσκαλοι και καθηγητές από τις τάξεις. Για να γίνει αυτό, να εκκινούν οι διαδικασίες συνταξιοδότησης και αποσπάσεων πολύ νωρίτερα, ώστε μέχρι τα τέλη Αυγούστου να έχουν αναλάβει υπηρεσία οι εκπαιδευτικοί.

ΟΛΑ τα παραπάνω αποτελούν προϋποθέσεις για την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Δεν γκρεμίζουν, όμως, τη βασική παθογένεια, την υπερφροντιστηριοποίηση. Πρέπει να αλλάξει η φιλοσοφία του εκπαιδευτικού συστήματος από την πρώτη Δημοτικού. Να δημιουργηθεί ένα μοντέλο το οποίο να συμπλέει με την ψηφιακή γενιά παιδιών που κάθονται στα θρανία. Και, βέβαια, να εφαρμοστεί καθολικά αυστηρή αξιολόγηση, η οποία να οδηγεί ακόμα και εκτός σχολείων εκείνους τους εκπαιδευτικούς που θα λαμβάνουν εξαιρετικά χαμηλή βαθμολογία. Ας μην κρυβόμαστε. Το γνωρίζουμε πως υπάρχουν. Το έχουμε βιώσει όλοι, τόσο ως μαθητές παλαιότερα όσο και ως γονείς μαθητών σήμερα. Γιατί το θέμα δεν είναι μόνο να μη λείπουν οι εκπαιδευτικοί και τα βιβλία από τις τάξεις, αλλά οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να ασκούν σωστά το λειτούργημά τους.