Πλειστάκις, το έχει διαβεβαιώσει ότι η διαχείρισή του στο κόμμα θα είναι «όλα στο φως». Θα τους ανακοινώσει, σήμερα στην Κεντρική Επιτροπή, προς τι η συνάντηση με τον Ανδρέα Δρακόπουλο, πρόεδρο του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», ή όσα διημείφθησαν με τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο, κι αν τον δέχθηκε υπάλληλος στο State Department; Πώς θα δικαιολογήσει τις πλείονες, δεκαπενθημέρου, διακοπές στις ΗΠΑ, που είχαν τίτλο «υψηλές συναντήσεις»;

Τώρα, βλέπω τον -επιτηδευμένα- γενειοφόρο Κασσελάκη, να αναφέρεται μόνον στην πενία του Ι.Χ. κόμματός του, ενώ, ταυτόχρονα, δηλώνει ότι δεν θέλει την οικονομική συμπόνια κανενός. «Το κόμμα θα πορευτεί με τη μειωμένη επιχορήγηση, λόγω της συρρίκνωσής του, με το ποσοστό που καταθέτουν μηνιαίως οι βουλευτές, εκ της αποζημίωσής τους και από εισφορές οπαδών και φίλων». Συμποσούμενα; Ετσι, όπως τα περιγράφει ο αρχηγός Κασσελάκης, ποντίκι να πέσει στο χρηματοκιβώτιο της Κουμουνδούρου σπάει τη μύτη του!

Αυτό που, πράγματι, προκαλεί εντύπωση είναι πώς γίνεται για έναν «πολιτικό» όπως ο Stefano, που «πεθαίνει» για επίδειξη -ridiculous display, το λένε οι Αμερικανοί- να μην έχει ακόμη δηλώσει ότι θα δανείσει, εξ ιδίων, το Κασσελάκι του, για να καλύψει τις κομματικές ανάγκες ώσπου -κι αν- ορθοποδήσει. Μόνον με τη διάθεση των 1.200 φύλλων, τα οποία καθημερινά αγοράζει το Δημόσιο -από όλες τις εφημερίδες- η «ΑΥΓΗ», όσο ιστορική και αν είναι, δεν θα μπορούσε να κρατηθεί. Ασχετο που ο ΣΥΡΙΖΑ κατάντησε μουσειακός χώρος. Ούτε οι οπαδοί του δεν την αγοράζουν. Αυτήν, την, όντως, σοβαρή παράμετρο κομματικής «δημοφιλίας», δεν την έθιξε ποτέ ο αρχηγός Κασσελάκης ο οποίος, και μετά την εκλογική του ήττα, εξακολουθεί να οραματίζεται τον ηγετικό ρόλο του στο «κόμμα της Κεντροαριστεράς».

Η συμπόρευση για την κατάκτηση της Κεντροαριστεράς -όπου το μερίδιο Μητσοτάκη είναι μεγάλο- προβάλλεται ως η τελευταία ελπίδα ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για να «ηττηθεί ο Μητσοτάκης». Ερώτηση: Ποιος αρχηγός -από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης- έχει πειστική πρόταση για να ηγηθεί της Κεντροαριστεράς; Ο, λόγω της κομματικής παρακμής του ΣΥΡΙΖΑ, αρχηγός Κασσελάκης, άμα τη εμφανίσει του, ανήγγειλε, περιχαρής, ότι ήρθε για να γίνει πρωθυπουργός. Και, μάλιστα ,δεν θα περίμενε τις εθνικές εκλογές, το 2027, αλλά εδώ και τώρα, στις ευρωεκλογές! Με το ποσοστό που πέτυχε, ίσως μπορούσε να αξιώσει θέση γραμματέως, σε γραφείο πρωθυπουργού.

Και ο Ανδρουλάκης; Τουλάχιστον αυτός δεν έχει ποτέ υποσχεθεί ότι θα διαδεχθεί τον Μητσοτάκη. Ας το προεκτείνω: Αν κάποιος εκ των έξι υποψηφίων ανακοινώσει ότι πρόθεσή του είναι να πάρει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για να νικήσει τον Μητσοτάκη, τότε συνεργάτης του έμπιστος, οφείλει να του πει την αλήθεια: «Παιδί μου, η διακυβέρνηση δεν είναι παιδική χαρά. Το κουβαδάκι σου και σ΄ άλλη παραλία…».