ΚΑΤ’ αρχάς ας μην αρχίσουμε το τι γίνεται σε άλλες χώρες και τι στην Ελλάδα. Γιατί τότε οι πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί θα έπρεπε να παραιτούνται κάθε μέρα. Από τις φωτιές μέσα στο καταχείμωνο στο Λος Αντζελες και τη φονική πλημμύρα στη Βαλένθια μέχρι αεροπορικά και σιδηροδρομικά δυστυχήματα που συμβαίνουν σε όλο τον πλανήτη.

ΠΟΙΑ είναι η βασική «κατηγορία»; Τι ισχυρίζονται, δηλαδή, ο Φάμελλος, ο Ανδρουλάκης, ο Χαρίτσης και οι υπόλοιποι. Πως ο πρωθυπουργός γνώριζε, από την πρώτη στιγμή της τραγωδίας των Τεμπών, ότι το τρένο μετέφερε παράνομα κάποιο εύφλεκτο φορτίο και το απέκρυψε, για να καλύψει τους λαθρεμπόρους. Με ποιο κίνητρο; Και γιατί να ρισκάρει να βρεθεί εκτεθειμένος σε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που συνέβησαν στη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν ισχύουν αυτές οι φαντασιοπληξίες. Θυμίζουν τη συριζαϊκή λογική, πως οι κυβερνήσεις των δύο πρώτων Μνημονίων δεν τα υπέγραφαν επειδή ήταν αναγκασμένες λόγω χρεοκοπίας, αλλά επειδή ήταν «συνεργάτες» των Γερμανών και ήθελαν να ξεπουλήσουν την Ελλάδα.

ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΑ, όμως, υπήρξαν αστοχίες στην κυβερνητική διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών. Γιατί η τραγωδία των Τεμπών αγγίζει βαθιά την ψυχή κάθε πολίτη. Η παραίτηση Καραμανλή, λίγες ώρες μετά το δυστύχημα, δεν ήταν αρκετή για την ανάληψη του πολιτικού κόστους. Αυτή τη στιγμή ο κόσμος που βγήκε και θα ξαναβγεί στους δρόμους ζητάει κάτι παραπάνω από απόδοση Δικαιοσύνης στα «χαμηλά κλιμάκια», θέλει, όσο κυνικό κι αν ακούγεται, «αίμα στην αρένα», δηλαδή να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη όποιοι υπουργοί και διοικητές οργανισμών είχαν την ευθύνη για το μαύρο χάλι των σιδηροδρόμων.

ΜΠΟΡΕΙ κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη για οτιδήποτε. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει πως δεν έχει κρυφτεί ποτέ στα δύσκολα. Σε αντίθεση με προκατόχους του, που υποδύονταν τους «αλάνθαστους» μέχρι την τελευταία στιγμή, παρά το γεγονός ότι δημιούργησαν χρόνιες παθογένειες ή εξέθρεψαν εκτεταμένα φαινόμενα διαφθοράς ή οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία ή εξαπάτησαν τον λαό απροκάλυπτα υποσχόμενοι φαντασιακές λύσεις. Η χώρα έχει πληρώσει ακριβά τους «αλάνθαστους» πρωθυπουργούς.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο μόνος που έχει το θάρρος να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο τους πολίτες και να παραδεχθεί τα λάθη της κυβέρνησής του. Το έκανε στο δεύτερο κύμα της πανδημίας και διόρθωσε τα μέτρα. Το έκανε όταν ξέφυγαν οι τιμές στο ηλεκτρικό ρεύμα και στη συνέχεια επιδότησε τους λογαριασμούς. Το έκανε στην υπόθεση των υποκλοπών και ξήλωσε όλους τους υπεύθυνους.

ΓΙΑΤΙ ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μένει μόνο στην παραδοχή των αστοχιών, αλλά προχωράει και ένα βήμα παρακάτω. Που είναι και το πιο σημαντικό. Δεν προσπαθεί να τα «κουκουλώσει». Βγαίνει και τα λέει φόρα παρτίδα. Διορθώνει τις αστοχίες. Προχωρά στις απαραίτητες αλλαγές. Δεν σταματάει μέχρι να αποκαταστήσει την κανονικότητα.