Από τον κανόνα αυτό δεν ξεφεύγει η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κασσελάκης δεν έχει ξεκάθαρα στο μυαλό του τι συνέβη με το περιβόητο «μαξιλάρι». Ηταν το σκληρότερο μνημονιακό μέτρο της κυβέρνησης Τσίπρα ή μήπως σωτήριο για τη χώρα; Εχει υποστηρίξει με πάθος και τις δύο εκδοχές, επομένως καταλαβαίνουμε ότι μάλλον δεν ξέρει και ο ίδιος ότι το «μαξιλάρι» ήταν το ενέχυρο που ζήτησαν οι δανειστές επειδή θεωρούσαν αναξιόπιστη την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η δημοσκοπική πενία και ο εσωκομματικός εμφύλιος γεννούν οικονομική παραφροσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως φαίνεται από τις προτάσεις που διατύπωσε από το βήμα της Βουλής ο σκιώδης σύμβουλος του Κασσελάκη, Νίκος Παππάς. Ακούγοντας τα μέτρα νοσταλγήσαμε το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τουλάχιστον τότε στον ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζαν ότι ήταν ρεαλιστικό και προπαντός «κοστολογημένο».

Και τι δεν υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ και αύξηση 10% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Αφορολόγητο 10.000 ευρώ για όλους, κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, επαναφορά της 13ης σύνταξης, μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα και του ΦΠΑ, ρύθμιση ιδιωτικού χρέους με κούρεμα οφειλών, προστασία της πρώτης κατοικίας και των εύλογων δαπανών διαβίωσης.

Εάν αθροίσεις το κόστος όλων των μέτρων, πρέπει ο λογαριασμός να ξεπερνά τα 15 δισεκατομμύρια ευρώ, συνταγή χρεοκοπίας σε χρόνο-ρεκόρ.

Το ωραίο είναι ότι όσοι έχουν απομείνει στην Κουμουνδούρου πιστεύουν πως οι πολίτες έχουν μνήμη χρυσόψαρου και έχουν ξεχάσει ότι τις ίδιες ακριβώς υποσχέσεις είχε δώσει και ο Τσίπρας το 2014. Και τότε ακούγαμε για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ -θα ήταν μάλιστα το πρώτο νομοθέτημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-, για αφορολόγητο όριο στις 12.000 ευρώ με απειλές παραίτησης εάν το ΔΝΤ επέμενε για το αντίθετο, για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και άλλα… παραδεισένια μέτρα, τα οποία κατέληξαν σε ένα βαρύ Μνημόνιο ύστερα από την «περήφανη διαπραγμάτευση» του καταστροφικού πρώτου εξαμήνου του 2015. Ο,τι υποσχέθηκε ο Τσίπρας, έκανε τα ακριβώς αντίθετα, μείωσε μισθούς και συντάξεις, αύξησε όλους τους φόρους, διέλυσε τις τράπεζες.

Για αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ κατρακυλά σε μονοψήφια ποσοστά, η κοινωνία δεν έχει διάθεση να ακούσει καλαμπούρια τύπου Παππά, που εδώ και χρόνια έχουν σταματήσει να «βγάζουν» γέλιο.

Η οικονομία είναι μια σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί σε χέρια πολιτικών που ακόμα δεν ξεχωρίζουν τη διαφορά μεταξύ νέων φόρων και φορολογικών εσόδων, που υπόσχονται τα πάντα στους πάντες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάσθηκε και κρίθηκε από τους πολίτες το 2019, αλλά και το 2023. Η επιστροφή του στις ακάλυπτες υποσχέσεις του 2014 δεν είναι απλώς δείγμα απόγνωσης, αλλά ένα καθαρό σημάδι της πολιτικής του παρακμής λίγο πριν από το τέλος της διαδρομής του.