Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απέφυγε να καταδικάσει την προσάρτηση τεσσάρων ουκρανικών επαρχιών από τη Ρωσία, επιλέγοντας την αποχή. Ωστόσο, όταν το θέμα έφτασε στη Γενική Συνέλευση, συντάχθηκε με τα κράτη που καταδίκασαν τη ρωσική ενέργεια. Αξίζει πάντως να υπενθυμίσουμε ότι η Βραζιλία είχε προηγουμένως ψηφίσει «λευκό» στο ερώτημα της αποβολής της Ρωσίας από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, συντασσόμενη με τις μονίμως ουδέτερες Κίνα και Ινδία. Ολοι τους άλλωστε είναι συνεταίροι της Ρωσίας στα BRICS, πώς θα μπορούσαν να διαρρήξουν τις σχέσεις τους;

Οι ακραίες πολιτικές του Μπολσονάρου στο θέμα του Αμαζονίου (επί των ημερών του σημειώθηκαν οι πιο καταστροφικές πυρκαγιές στον πράσινο πνεύμονα της Γης), της πανδημίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απομόνωσαν τη Βραζιλία, αλλά δεν στάθηκαν ικανές να αλλάξουν τις συμμαχίες της. Ο Μπολσονάρου είχε βρεθεί στο Κρεμλίνο λίγες μέρες πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του στον Πούτιν και δηλώνοντας πρόθυμος να συνεργαστεί με τη Μόσχα σε θέματα άμυνας, ενέργειας και γεωργίας (οι Βραζιλιάνοι έχουν ανάγκη τα ρωσικά λιπάσματα για το κύριο εξαγωγικό προϊόν τους, τη σόγια).

Για τον Πούτιν είναι σαν να μην άλλαξε τίποτα στο προεδρικό μέγαρο της Μπραζίλια, καθώς συνεχάρη τον Ινάσιο Λούλα για τη νίκη του, ευχόμενος να συσφιγχθούν περισσότερο οι διμερείς σχέσεις. Αυτό που σίγουρα δεν ακούστηκε καλά στον Λευκό Οίκο ήταν η δέσμευση Λούλα-Πούτιν για την ανάπτυξη «στρατηγικής συνεργασίας, τόσο διμερώς όσο και εντός των BRICS». O αριστερός ειρηνιστής ηγέτης πρόταξε ένα μοντέλο ήπιας ισχύος, τονίζοντας ότι θα ξαναβάλει τη Βραζιλία στο παγκόσμιο παιχνίδι με γνώμονα τη συναινετική επίλυση των διεθνών διαφορών, την καταπολέμηση της πείνας και των ανισοτήτων. Ωστόσο, το πρώτο του ταξίδι μετά την ορκωμοσία θα είναι στην Ουάσιγκτον και το δεύτερο στο Πεκίνο. Η Μόσχα μπορεί να περιμένει.