ΤΟ ίδιο σαμπουάν, το ίδιο ρύζι, οι ίδιες πάνες, το ίδιο απορρυπαντικό ρούχων, τα ίδια μπισκότα και ένα σωρό άλλα προϊόντα πωλούνται πιο ακριβά στη χώρα μας από ό,τι στη Γερμανία ή τη Γαλλία, όπου οι αποδοχές μισθωτών και συνταξιούχων είναι πολύ πιο υψηλές.

Ο ίδιος παραλογισμός επικρατεί και στα επιτόκια καταθέσεων – δανεισμού, όπου η σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες προκαλεί οργή και απογοήτευση.

ΕΝΩ τα τελευταία χρόνια το ράλι στις τιμές ακινήτων, τόσο στα ενοίκια όσο και στις πωλήσεις, έχει ανεβάσει τις αξίες σε επίπεδα στα οποία δύσκολα μπορεί να ανταποκριθεί η μέση ελληνική οικογένεια.

ΑΛΛΑ ας επιστρέψουμε στην ακρίβεια της καθημερινότητας. Τα στοιχεία δείχνουν πως στο πρώτο 8μηνο του 2023 πληρώσαμε 500 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα από ό,τι το 2022, για να αγοράσουμε τον ίδιο όγκο προϊόντων.

ΑΥΤΟ από μόνο του είναι σοκαριστικό και περιγράφει με σαφήνεια τι περνούν κάθε μήνα τα νοικοκυριά, για να τα βγάλουν πέρα. Αυτό το τσουνάμι «πληθωρισμού απληστίας» δεν μπορεί να συνεχιστεί. Γιατί, στην ουσία, το τελευταίο έτος υπήρξε αποκλιμάκωση στην πλειονότητα αυτών που αποκαλούμε «πρώτες ύλες» και στις τιμές ενέργειας. Αρα, κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της… αγοράς.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και το Market Pass ή το «καλάθι του νοικοκυριού» ή ακόμα και η «μόνιμη μείωση 5%» είναι θετικά και ενισχυτικά μέτρα. Αλλά δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Οι έλεγχοι δεν επαρκούν, τα πρόστιμα είναι λίγα σε σχέση με όσα αντικρίζουμε καθημερινά στα ράφια, ενώ υπάρχει και το ερώτημα αν οι εταιρίες τα πληρώνουν ή προσφεύγουν δικαστικά και «κλοτσούν» τις επιβαρύνσεις στο… μέλλον.

ΙΣΩΣ έχει έρθει η ώρα το κράτος να παρέμβει δραστικά. Προφανώς και έχουμε ένα μοντέλο ελεύθερης οικονομίας, αλλά δεν γίνεται αυτό το μοντέλο να διαλύει την πραγματική οικονομία. Αυτό δεν μπορεί να επιτραπεί, γιατί οι συνέπειες θα είναι δραματικές. Το πώς θα γίνει αυτή η παρέμβαση είναι κάτι που πρέπει να ψάξει και να βρει η κυβέρνηση.

ΑΝ θα μπουν δυσβάσταχτα πρόστιμα σε περιστατικά αισχροκέρδειας που θα πρέπει να πληρώνονται άμεσα. Αν θα επιβληθεί ένα υποχρεωτικό ποσοστό προϊόντων να βρίσκεται σε καθεστώς (πραγματικών) προσφορών. Ή, ακόμα, αν θα επιβληθεί πλαφόν στις τιμές σε μια σειρά από προϊόντα πρώτης ανάγκης για τους πολίτες. Κάτι πρέπει να γίνει και, μάλιστα, τώρα. Δεν υπάρχει χρόνος και, κυρίως, δεν υπάρχει χρήμα από τους πολίτες.