ΜΠΟΡΕΙ να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς με τις πολιτικές της κυβέρνησης. Είναι βέβαιο, όμως, ότι υλοποιεί αλλαγές σε όλα και για όλα. Ο χρόνος θα δείξει ποιες θα πετύχουν και ποιες όχι.

ΑΥΤΟ, πάντως, που έχει πλάκα είναι η αντιπολίτευση. Και από τα αριστερά και από τα δεξιά.

ΚΑΤΑ την πρώτη τετραετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη αντιπολιτεύονταν με βάση το «όχι σε όλα». Ισχυρίζονταν πως, ό,τι κι αν γινόταν… κατέστρεφε τη χώρα.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ πάνω κάτω την ίδια φρασεολογία, απλά την προσάρμοζαν στην κάθε περίσταση. Τα ίδια, λοιπόν, για την πανδημία, το μεταναστευτικό, τα ελληνοτουρκικά, τη φορολογία, την ενεργειακή κρίση, τον πληθωρισμό, τη βία στα γήπεδα.

ΠΕΡΑΣΕ, λοιπόν, μία ολόκληρη τετραετία. Ο Αλέξης Τσίπρας ζητούσε επίμονα πρόωρες εκλογές. Λίγες ημέρες πριν τις κάλπες του Μαΐου καλούσε τον Μητσοτάκη να μαζέψει τα πράγματα και να φύγει από το Μαξίμου. Ηταν τόσο «σίγουροι» πως είχε καταρρεύσει η κυβέρνηση, που μοίραζαν και υπουργεία. Τελικά, έχασαν με 41%-20% σε πρώτη φάση και 41%-17% σε δεύτερη.

ΑΥΤΗ η καταστροφολογική αντιπολίτευση δεν αφορά μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ. Παρόμοια ήταν η τακτική και της εκ δεξιών κριτικής προς την κυβέρνηση. Κάθε φορά που έβγαιναν και μιλούσαν ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς διαφοροποιούμενοι από την κεντρική γραμμή του Μαξίμου, «γνωστοί κύκλοι» δημοσιολόγων… έβλεπαν πως οι δύο πρώην πρωθυπουργοί «χτυπούσαν» τον Κυριάκο Μητσοτάκη και πως υπήρχε «σοβαρό πρόβλημα» στη βάση του κόμματος. Τα ίδια συνεχίζουν να κάνουν και τώρα.

ΑΠΟ ό,τι φαίνεται, πάντως, χαμπάρι δεν έχουν πάρει για το τι συμβαίνει στην κοινωνία. Συνεχίζουν να ασκούν την ίδια αντιπολίτευση που ασκούσαν και στην προηγούμενη τετραετία.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα, προσπαθούν με την ίδια τακτική να πετύχουν διαφορετικό αποτέλεσμα. Κάτι που είναι ανέφικτο, αλλά καταντάει συγχρόνως και γραφικό.

ΚΑΙ είναι κάτι που επιβεβαιώνεται και από τις δημοσκοπήσεις. Η Ν.Δ. παραμένει στα υψηλά εκλογικά ποσοστά, ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει και το ΠΑΣΟΚ δεν κερδίζει κάτι ουσιαστικό.