Οι εικόνες είναι τρομακτικές. Aνθρωποι -έρμαια μιας δύναμης που δεν μπορούν εξηγήσουν- να κρέμονται από ιμάντες σωτηρίας στα ελικόπτερα. Τόνοι λάσπης να έχουν σκεπάσει ολόκληρα χωριά, δρόμους, μαγαζιά, καρέκλες και τραπέζια στα πεζοδρόμια, σπίτια, κήπους, δωμάτια, έχοντας σβήσει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο ακόμα και κάθε ανάμνηση σε γωνιές που λίγες ώρες πριν έσφυζαν από ζωή που δεν είχε την παραμικρή υποψία για το κακό που ερχόταν.

Εκτός από τη βαθιά παραδοχή του πόσο ανυπεράσπιστη είναι η ανθρώπινη ζωή στα θανατηφόρα βασανιστήρια που επιφυλάσσουν οι ακατανίκητες δυνάμεις της κλιματικής αλλαγής, υπάρχει μια επίσης -όχι εξίσου- σπουδαία παράμετρος: Η πολιτική πρόβλεψης, προειδοποίησης και εκκένωσης εν όψει του αναμενόμενου κινδύνου με μοναδικό κριτήριο την προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Οταν το επέτρεψε το αρχικό σοκ, άρχισε η ανταλλαγή ευθυνών. Αρχικά ήταν επικεντρωμένη σε ένα και μόνο σημείο: στην καθυστερημένη ειδοποίηση που έλαβαν οι κάτοικοι για την απομάκρυνσή τους. Η ισπανική «El Mundo» γράφει: «Η προειδοποίηση ήρθε πολύ αργά, η Πολιτική Προστασία εξέδωσε προειδοποιήσεις, όταν πόλεις είχαν πλέον πλημμυρίσει». Οι προειδοποιήσεις είχαν ξεκινήσει από το μεσημέρι. Η επέμβαση των στρατιωτικών δυνάμεων ζητήθηκε γύρω στις 3 το μεσημέρι. Ωρες αργότερα, στις 20:15, εστάλη το μήνυμα για την εγκατάλειψη των περιοχών από την Πολιτική Προστασία στα κινητά των πολιτών και ενώ οι περιοχές είχαν ήδη αρχίσει να βουλιάζουν στη λάσπη και οι ανθρώπινες ζωές να χάνονται.

Τα έχουμε ζήσει και εμείς (Μάνδρα, «Ντάνιελ» κ.ά.). Η επιθετική, προκλητικά απαξιωτική, στάση της σημερινής ελληνικής αξιωματικής αντιπολίτευσης έναντι του μηχανισμού 112 είναι ενδεικτική της άγνοιας και της κυριαρχίας των εμμονών για επίρριψη πολιτικών ευθυνών στην κυβέρνηση, έναντι της γνώσης και της λογικής. Εχουν ακουστεί ακόμα και οι κατηγορίες για υπερβολική χρήση του 112 σε περιπτώσεις πυρκαγιών «εις βάρος των περιουσιών ή και του περιβάλλοντος». Ας περάσουν και άλλα χρόνια ανόητων αντιπαραθέσεων καις ας πιάσουμε όλοι μαζί -ανεξαιρέτως- δουλειά για να οχυρωθούμε. Οσο μας επιτρέπει η αντιπαράθεση με τις άγνωστες δυνάμεις της φύσης…