Οι άνθρωποι αυτοί, περήφανοι για την «επαναστατική» τους πράξη, έγραψαν στον τοίχο «Βάνα σιωνίστρια», στο πάτωμα έξω από το γραφείο της «Λευτεριά στην Παλαιστίνη». Μαύρισαν με μπογιά το όνομα της καθηγήτριας στο αντίστοιχο ταμπελάκι, ζωγράφισαν ένα κίτρινο ανεστραμμένο τρίγωνο στην πόρτα της και έβαψαν μια αφίσα για συνέδριο με τον τίτλο: «Αντισημιτισμός, ολοκαύτωμα και φιλοσοφική σκέψη».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο συμβολισμός του τριγώνου που ζωγράφισαν αυτοί που βανδάλισαν τον χώρο και υπέγραψαν ως «Φοιτητές, φοιτήτριες, φοιτητά με την Παλαιστίνη». Οπως σημείωσε η ίδια, «είναι το σήμα που χρησιμοποιεί η Χαμάς για να δείξει ποιους στοχεύει να εξοντώσει. Μοιάζει λίγο με το αστέρι του Δαυίδ, των ναζί στις πόρτες των Εβραίων, την εποχή του ναζισμού. Οπότε, καταλαβαίνετε ότι όταν νέα παιδιά βάζουν τέτοιου είδους σύμβολα, λένε δηλαδή ότι είσαι προς εξόντωση».
Η διαπόμπευση, ιδίως καθηγητών πανεπιστημίων και γενικώς δασκάλων, είναι πρακτική που παραπέμπει σε μία από τις σκοτεινότερες εποχές του ολοκληρωτισμού, στην εποχή της «Πολιτιστικής Επανάστασης» του Μάο. Ορκισμένοι «στρατιώτες» του -κυρίως από τον φοιτητικό χώρο- χτυπούσαν, ακόμα και έως θανάτου, προπηλάκιζαν, διαπόμπευαν στους δρόμους και εξολόθρευαν δασκάλους όλων των βαθμίδων μόνο και μόνο με την υποψία ότι δεν στήριζαν όσο έπρεπε το καθεστώς. Κάθε εποχή έχει τους δικούς της βανδάλους. Και το δικό της άσυλο, βεβαίως…