Ο Κυρ. Μητσοτάκης πιστοποίησε και σε επίπεδο αντιπαράθεσης τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ στον κ. Ανδρουλάκη. Ακόμα και το λογοπαίγνιο ότι συμβαίνει το παράδοξο η κυβέρνηση να μένει σταθερή και να αλλάζει η αξιωματική αντιπολίτευση, αυτό εξυπηρετεί. Το ίδιο εξυπηρέτησε επικοινωνιακά και η αντιμετώπιση που επεφύλαξε ο Κυρ. Μητσοτάκης στον ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το θέμα που προέκυψε στο μετρό της Θεσσαλονίκης: «Το κόμμα των μουσαμάδων για το μετρό δεν μπορεί να μιλάει. Τέσσερις φορές το εγκαινιάσατε. Πήρατε ένα βαγόνι και το κάνατε γύρω γύρω στη Θεσσαλονίκη. Για αυτό δεν σας απευθύνομαι καθόλου». Ηταν μία από τις πιο έντονες εκφράσεις του πρωθυπουργού, το βράδυ της Κυριακής.

Ανεξάρτητα από το κοστούμι της μίμησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ιδίως στα οικονομικά ζητήματα δεν βλέπει τίποτα περισσότερο από την καταστροφή και τον γκρεμό -ακόμα και όταν η Wikipedia καταχώριζε λήμμα με τίτλο «The Greek economic miracle» («Το ελληνικό οικονομικό θαύμα»)- ήταν πρόδηλο στη Βουλή ότι έναν σημαντικό χώρο της προσωπικής αγωνίας του κ. Ανδρουλάκη καταλάμβανε η ανάγκη του ίδιου να αποδείξει ότι η κατάκτηση της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον… ανάδρομο του ΣΥΡΙΖΑ. Η κοινοβουλευτική και πολιτική ωριμότητα, όμως, δεν είναι κάτι που φοριέται ανάλογα με την περίπτωση. Ούτε και με την εμμονή «Εγώ το είπα πρώτος για τις τράπεζες». Είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης σχέσης και συνύπαρξης και όχι του μήνα του μέλιτος με την όποια νέα ιδιότητα. Οπότε, η συνέχεια είναι στο χέρι του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Αυτό, όμως, που μένει από τη διαδικασία της ψήφισης είναι η ανακοίνωση των μέτρων για τις τράπεζες και τους ένστολους. Στα θετικά, πάντως, της πενθήμερης συζήτησης στην αίθουσα του Κοινοβουλίου θα πρέπει να καταχωρισθεί και το ότι η περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που εμφανίστηκε σαν θυμωμένη οπτασία από το παρελθόν, απασχόλησε μόνο την ίδια. Αντε και λίγο το ΚΚΕ…