Πολλά από τα ερωτήματα αυτά θα απαντηθούν σήμερα κατά την εξειδίκευση των μέτρων, τα οποία αναμένεται να ανακουφίσουν χιλιάδες νέους και τις οικογένειές τους. Αν και ζούμε σε μια χώρα που εμφανίζει τα υψηλότερα ποσοστά ιδιοκατοίκησης, αυτό οφείλεται στις προηγούμενες γενιές και όσο τα χρόνια περνούν τα ποσοστά φθίνουν.

Τα στοιχεία είναι ζόρικα. Κάθε χρόνο 17.000 νοικοκυριά αναζητούν κατοικία και ένας στους 2 ενοικιαστές δυσκολεύεται ή αδυνατεί να πληρώσει το μίσθωμα. Η απόκτηση μιας τυπικής κατοικίας στη χώρα μας με αποταμίευση του ⅓ του βασικού μισθού απαιτεί 34 χρόνια, όταν στην Ελβετία χρειάζονται 17 χρόνια. Επιπλέον οι τιμές στα ακίνητα είναι πλέον απλησίαστες όχι μόνο για αγορά αλλά ακόμα και για ενοικίαση, αφού έχει φθάσει να ζητούνται μισθώματα που ξεπερνούν ακόμα και τη μέση δόση ενός στεγαστικού δανείου. Το πικρό «κερασάκι» στην τούρτα είναι ότι μετά από πολύ καιρό μπαίνουμε σε μια εποχή υψηλών επιτοκίων για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού, που σημαίνει ότι πολλοί δανειολήπτες που πήραν στεγαστικό πριν χρόνια με κυμαινόμενο επιτόκιο βλέπουν τώρα τις δόσεις να αυξάνονται. Σε αυτό το περιβάλλον, λοιπόν, το γεγονός ότι το κράτος παρεμβαίνει και δημιουργεί μια νέα γενιά φθηνών δανείων είναι εξαιρετικό.

Το αρχικό πλάνο προβλέπει την χορήγηση δανείων 500 εκατ. ευρώ, με τα 375 εξ αυτών να είναι άτοκα και να προέρχονται από τη Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης (πρώην ΟΑΕΔ), ενώ τα 125 εκατ. ευρώ θα τα βάλουν οι τράπεζες με πολύ χαμηλό επιτόκιο. Σύμφωνα με το παράδειγμα που έδωσε χθες ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης, αν κάποιος πάρει ένα δάνειο 100.000 ευρώ για ένα σπίτι, η μηνιαία δόση θα είναι μόλις 275 ευρώ.

Εντάξει, δεν περιμένει κανείς ότι η αντιπολίτευση θα αναγνώριζε την κοινωνική αξία των μέτρων ή έστω ότι θα συμφωνούσε με κάποια από αυτά. Ομως μπροστά στις χοντράδες που είπαν όπως ότι ετοιμάζεται νέα γενιά κόκκινων δανείων ή ότι η κυβέρνηση «σπαταλά» (!) τα χρήματα για να ικανοποιήσει ελάχιστους νέους, καλύτερα να μην έλεγαν τίποτα.