Ο επιταχυντής αυτής της εξέλιξης ασφαλώς είναι ο Πούτιν και ο ρωσικός αναθεωρητισμός, αλλά και το φάντασμα του Τραμπ, που προβάλλει ως «απειλή» στον ευρωπαϊκό ορίζοντα. Η δημιουργία του ευρωπαϊκού «Iron Dome» χωρίς αμφιβολία είναι μια κίνηση στρατηγικής και ιστορικής σημασίας, η οποία σε βάθος χρόνου ξεπερνά ακόμα και τη δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης. Για δε την Ελλάδα, εφόσον χρηματοδοτηθεί -όπως δείχνουν όλα- από ευρωπαϊκά κονδύλια, είναι ύψιστης σημασίας. Το ότι η Ελλάδα, η οποία είναι μεταξύ των χωρών που δαπανούν αναλογικά τα περισσότερα χρήματα για εξοπλισμούς, θα ανασάνει από την ευρωπαϊκή κοινή αεράμυνα, είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Ομως, ακόμα πιο σημαντικό είναι πως θα ενταχθεί σε μια αμυντική ομπρέλα, η οποία δεν έχει σχέση με την «εικονική» και πρακτικά άχρηστη ομπρέλα του ΝΑΤΟ.

Τη «στήριξη» του ΝΑΤΟ την έχουμε δει εδώ και 50 χρόνια με την ανεμπόδιστη κατοχή της Κύπρου. Την είδαμε, όμως, και το 2020 με τον υβριδικό πόλεμο του Ερντογάν στον Εβρο. Τη διαπιστώσαμε και λίγο αργότερα, το καλοκαίρι, όταν ο ελληνικός και ο τουρκικός στόλος είχαν αναπτυχθεί πλήρως στην Ανατολική Μεσόγειο, ένα βήμα πριν από τη σύγκρουση. Τότε, οι ΗΠΑ και η Γαλλία έκαναν κοινές ασκήσεις με τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, επιλέγοντας μεταξύ των δύο ετοιμοπόλεμων στόλων τον ελληνικό. Το ΝΑΤΟ και ο φαιδρός και ανεπαρκής γενικός γραμματέας του, Γ. Στόλτενμπεργκ, συγκαλούσαν ανούσιες συναντήσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, οι οποίες απέβησαν άκαρπες. Ηταν και είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να βασιστεί στο ΝΑΤΟ σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης, δεδομένου ότι και η Τουρκία είναι μέλος του. Η Τουρκία, όμως, δεν είναι μέλος της Ε.Ε., η ένταξή της δεν μοιάζει στρωμένη με ροδοπέταλα και εξαρτάται από το κυπριακό και το ελληνικό βέτο. Πριν από 4 χρόνια, υπήρξε η άμεση αντίδραση του Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος έβαλε σε ένα ελικόπτερο την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, τον Σαρλ Μισέλ και τον μακαρίτη Νταβίντ Σασόλι και είδαν με τα μάτια τους ότι ο Τ. Ερντογάν επιτίθετο σε ευρωπαϊκή χώρα. Η τότε ηγεσία της Ε.Ε. έκανε κοινές δηλώσεις και αναγνώρισε τα ελληνικά σύνορα ως ευρωπαϊκά.

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι το ευρωπαϊκό «Iron Dome» είναι ασπίδα για τη χώρα και έναντι του ρωσικού και έναντι του τουρκικού αναθεωρητισμού. Κατά τούτο μοιάζει με δώρο εκ Θεού. Ομως, τίποτα δεν γίνεται μόνο του και ως εκ θαύματος. Ειδικά στη διεθνή πολιτική. Αν ο Κ. Μητσοτάκης δεν είχε πάρει τότε τις πρωτοβουλίες που πήρε με αποφασιστικότητα και την ώρα που οι «αλληλέγγυοι» του ΣΥΡΙΖΑ έχυναν κροκοδείλια δάκρυα για τους δήθεν «πρόσφυγες», πολλά μπορούσαν να είναι αλλιώς σήμερα. Οπως πήρε τότε την πρωτοβουλία, έτσι παίρνει και τώρα μια πολιτική πρωτοβουλία εθνικής και ευρωπαϊκής εμβέλειας. Και ταυτοχρόνως «τρέχει» και η πρωτοβουλία για τη διαμόρφωση ενός ευρωπαϊκού πλαισίου για την αντιμετώπιση της ασυδοσίας των πολυεθνικών.

Και ποια είναι η εναλλακτική λύση απέναντι στον Κ. Μητσοτάκη; Για να μιλήσουμε λίγο και για την Ευρώπη και όχι μόνο για τη σημαντική φέτα. Ο Στ. Κασσελάκης, που πήγε σε μια μη εμπόλεμη πόλη για να στείλει μήνυμα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, αγνοώντας τη σύμμαχο χώρα του Ισραήλ, μη βγάζοντας κιχ για τους ομήρους της Χαμάς και για να βγάλει selfies σε «φυσικό περιβάλλον»; Ο άνθρωπος το έχει κάνει τόσο ξεκάθαρο: δεν έχει ιδέα εξωτερικής πολιτικής. Ο Ν. Ανδρουλάκης, ο οποίος έχει ευρωπαϊκή κουλτούρα και παιδεία, αλλά τον πήρε ο κατήφορος της μίμησης του ΣΥΡΙΖΑ; Ή μήπως είναι ο ρωσόφιλος «χριστιανέμπορας» Κ. Βελόπουλος, που «δεν ξέρει που του πάνε τα τέσσερα»;

Μακάρι το δίλημμα εν όψει των ευρωεκλογών να ήταν πιο σύνθετο και δύσκολο. Αλλά, δυστυχώς, μοιάζει πολύ απλό: ευρωπαϊκή παρεμβατική πολιτική ή φρου φρου κι αρώματα με μπόλικο ψεκασμό;

ΑΙΧΜΗ

ΤΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΜΙΑΣ ΜΟΝΟ ΜΕΡΑΣ ΤΟΥ «ΗΓΕΤΗ»

Με το που άνοιξε το νέο σπίτι του στο Κολωνάκι, πολλοί κατάλαβαν -αυτό ομολόγησε και ο ίδιος λίγες μέρες μετά- ότι είναι νεόπλουτος, όχι πλούσιος.

Χθες, με το που άνοιξε την πιο παλιά βίλα στις Σπέτσες -άραγε, του την έχει μεταβιβάσει ο πατέρας του, ο οποίος φέρεται να έχει μια εκκρεμότητα 11 εκατ. ευρώ με την εφορία;-, κατέθεσε το «χαρακτηρολογικό «πόθεν έσχες» του. Και μάλιστα πριν από τις εκλογές. Ωστε κανένας πολίτης να μην μπορεί να επικαλεστεί άγνοια.

Και τι δεν είπε ο «μίστερ Ντέλαγουερ», άλλοτε καβάλα στο καλάμι του κι άλλοτε σκίζοντας τα κύματα με το μεγάλο φουσκωτό. «Ζηλεύουν», είπε, επειδή του έριχναν λουλούδια στα μπουζούκια του Αργυρού και «δεν βλέπω να πετάνε λουλούδια στους άλλους». Αν και δεν έχει εκλεγεί πουθενά -ούτε στο Γκολφ της Γλυφάδας-, παρά μόνο από τα ερείπια ενός κόμματος που κατέρρεε, θεωρεί πως είναι ο «τέταρτος πολιτειακός παράγοντας της χώρας». «Δεν λέω ψέματα, αλλά δεν λέω όλη την αλήθεια, αν δεν θέλω να πω κάτι», είπε, στέλνοντας αδιάβαστους όσους δικαίως πιστεύουν ότι η μισή αλήθεια είναι το χειρότερο ψέμα. Δήλωσε βέβαιος ότι θα κυβερνήσει «με αυτοδυναμία» στις επόμενες εθνικές εκλογές. Και «ξεκαθάρισε» ότι δεν θα κάνει τον Α. Τσίπρα υπουργό της κυβέρνησής του…

Το απάνθισμα μόνο μίας μέρας του λαμπερού μετρ του lifestyle, που έχει μπερδέψει τα προσωπικά απωθημένα με την πολιτική. Το εγώ με τα κοινά. Τη φέτα με το τυρί του τενεκέ. Και το βιολογικό λάδι με τις βαλβολίνες.

Το «μυστικό» των μετρήσεων

Ενα καλά κρυμμένο μυστικό έχουν οι μετρήσεις των τελευταίων ημερών. Ναι μεν  δείχνουν μια λίγο ενισχυμένη επιρροή του Στ. Κασσελάκη στις νεότερες και απολιτίκ ηλικίες, αλλά δεν ξέρουν αν αυτά τα κοινά στις 9 Ιουνίου, με σφιγμένη τη ζέστη, θα προτιμήσουν τις κάλπες ή την παραλία. Και υπάρχει εξήγηση και για τα δύο. Οι κανονικοί πιτσιρικάδες, όχι οι παλιοί «ημιπιτσιρικάδες», πριν από 5 χρόνια ήταν 12, 13 ή 14 ετών. Δεν ένιωσαν πρωτογενώς τα Μνημόνια και δεν έχουν ισχυρές μνήμες από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Ηταν έφηβοι στην εποχή της πανδημίας και της καραντίνας. Και το πρώτο «πολιτικό σύνθημα» που τους έμεινε μέσα στην κόλαση των πυρκαγιών ήταν το χυδαίο «Μητσοτάκη, γ@μιέσ@ι». Αυτό είναι ένα σημαντικό μέρος των νέων εκλογικών κοινών του «εναλλακτικού» προέδρου του «κόμματος Κασσελάκη». Ψυχικά μπορεί είναι μαζί του και κοντά στη ρητορική του, δομικά όμως είναι αντισυστημικοί και τσακωμένοι με τις θεσμικές κάλπες. Μόνο στις 9 Ιουνίου θα ξέρουμε πόσοι πήγαν τελικά.

Το σινιάλο του Σταν Γκρίνμπεργκ

Παρουσίαση των αποτελεσμάτων των κυλιόμενων μετρήσεων και των focus groups έκανε ο Σταν Γκρίνμπεργκ στο Μ. Μαξίμου. Τα νέα που έφερε, όπως μαθαίνω, ήταν καλά, αλλά όχι εφησυχαστικά. Η Ν.Δ. είναι στο στόχο του 33%, η διαφορά της από το δεύτερο κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ) είναι μεγάλη και το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε ήπια πτωτική τροχιά. Ομως, κυρίως λόγω της ακρίβειας, που κυριάρχησε τις τελευταίες μέρες, η Ν.Δ. εμφανίζει μια μικρή πτώση και το «κόμμα Κασσελάκη» μια ανεπαίσθητη άνοδο. Το σινιάλο που έδωσε ο Σταν ήταν «πάμε καλά, δεν εφησυχάζουμε»…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Πώς το είπε για τον Κ. Βελόπουλο το στέλεχος της Ελληνικής Λύσης που αποχώρησε; «Πρόεδρε, είσαι ένας υπέροχος θεατρίνος, ένας πολιτικός απατεώνας (…), ένας σύγχρονος ΕΦΙΑΛΤΗΣ»; Τι να τον πείραξε περισσότερο;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Αληθεύει ότι οι άνθρωποι του προέδρου στην Κουμουνδούρου γράφουν μια black list με τους απόντες του προεκλογικού αγώνα και στις πρώτες θέσεις φιγουράρουν τα ονόματα της Κ. Νοτοπούλου και του Χρ. Γιαννούλη;