Τέσσερις μέρες απέμειναν μέχρι τις εκλογές της Κυριακής. Το βράδυ της 25ης Ιουνίου θα γνωρίζουμε τη σύνθεση της νέας Βουλής και την ανθρωπογεωγραφία της. Oπως όλα δείχνουν, η Νέα Δημοκρατία θα είναι πρώτο κόμμα και με μεγάλη διαφορά, μεγαλύτερη ίσως και από τις εκλογές του Μαΐου. Από κει πέρα το… χάος. Οχι κυριολεκτικά βεβαίως, αλλά υπό την έννοια ότι ακόμα και έμπειροι δημοσκόποι δεν μπορούν με ασφάλεια να προβλέψουν ούτε τη διαφορά μεταξύ δεύτερου και τρίτου κόμματος, αλλά ούτε και πόσα κόμματα θα περάσουν τελικά τον πήχη του 3%.

Η επόμενη Βουλή μπορεί να είναι εξακομματική, επτακομματική, ενδεχομένως και οκτακομματική. Αν κάνουμε μια γρήγορη αναδρομή στις εκλογές από το 1981 και μετά, θα θυμηθούμε πως κατά καιρούς έχουν υπάρξει όλοι οι δυνατοί αριθμητικοί συνδυασμοί ως προς την κομματική ποικιλομορφία του Κοινοβουλίου.

Η πιο μικρή ως προς τον αριθμό των κομμάτων ήταν η 3κομματική του 1981 (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΚΚΕ) και η πιο μεγάλη ήταν η 8κομματική του Σεπτεμβρίου του 2015 (ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ., Χ.Α., ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Ποτάμι, ΑΝ.ΕΛ., Ενωση Κεντρώων). Αρα, αν την ερχόμενη Κυριακή εισέλθουν στη Βουλή οκτώ κόμματα, θα είναι μόλις η δεύτερη φορά από το 1981 που συμβαίνει αυτό. Μία φορά μόνο, τον Ιούλιο του 2019, είχαμε και 6κομματική Βουλή.

Αντίθετα, 7κομματική Βουλή είχαμε τέσσερις φορές, και συγκεκριμένα το 1990, τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012 και τον Ιανουάριο του 2015. Περισσότερες «εμφανίσεις» έχουν η 4κομματική (1985, 1993, 2000 και 2004) και η 5κομματική Βουλή (Ιούνιος και Νοέμβριος 1989, 1996, 2007, 2009). Επαναλαμβάνουμε ότι τα παραπάνω είναι από το 1981 και έκτοτε, διότι, αν ανατρέξουμε παλαιότερα στην πολιτική ιστορία του τόπου, θα βρούμε 10κομματική (1950), ακόμα και 11κομματική Βουλή (εκλογές 1936).

Φυσικά όλα αυτά είναι ποσοτικά στοιχεία, που εύκολα γίνονται αντιληπτά σε πρώτη ανάγνωση. Ομως η ποιοτική ανάλυση πίσω από τους αριθμούς είναι μια διαφορετική ιστορία. Πολλά από τα μικρότερα κόμματα που κατάφεραν εξαιτίας του εκλογικού συστήματος ή των πολιτικών συνθηκών να μπουν στη Βουλή ήταν πυροτεχνήματα που άναψαν εντυπωσιακά και έσβησαν γρήγορα, μερικά έκαναν πραγματικότητα τους χειρότερους εφιάλτες μας (Χρυσή Αυγή), άλλα γεννήθηκαν σε περιόδους κρίσης και διαλύθηκαν στην κανονικότητα και κάποια παραμένουν σταθεροί δορυφόροι του πολιτικού συστήματος.

Σε όλα αυτά τα χρόνια ο κοινοβουλευτισμός μας άντεξε. Ομως αυτό δεν αλλάζει ότι το μεγάλο ζητούμενο στο τέλος της ημέρας είναι η πολιτική σταθερότητα. Κάτι που η απλή αναλογική δεν υπηρέτησε ποτέ.