Ακόμη κι όταν οι γνώσεις για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι σε επίπεδο «τουρκοφαγίας», γράφονται διάφορα δακρύβρεχτα άρθρα για την ευκαιρία που έχασε η Τουρκία να αποκτήσει δημοκρατικό πολίτευμα.

Δεν ξέρω πόσοι είχαν εντρυφήσει στους πύρινους λόγους Κιλιτσντάρογλου. Πόσοι είχαν σταθμίσει όσα υποσχόταν στους βαρέως χειμαζόμενους Τούρκους -δεν δυσκολεύονταν οι γείτονές μας στα ΘΑ, άσχετο αν για την τουρκική οικονομία αυτά έπρεπε να συνοδεύονται από λεφτόδενδρα, με ώριμους καρπούς- ούτε και είδα ουσιαστική πρόταση ανάκαμψης της τουρκικής λίρας ή και αναχαίτισης του πληθωρισμού, που καλπάζει ανεξέλεγκτος με ρυθμό 80%.

Εντέλει, μια γενική παρατήρηση προς τους αριστερούς «τουρκολόγους» είναι πως «όσα ξέρει ο νοικοκύρης, δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος». Με δυο λόγια, αν ο λαός της Τουρκίας πίστευε πως ο Ερντογάν αποτελούσε το χειρότερο είδος πολιτικού, από όσους τον έχουν υπηρετήσει, στο χέρι του ήταν να στείλουν την έξωση από το «λευκό παλάτι», για να το κατοικήσει ο Κιλιτσντάρογλου.

Εν πάση περιπτώσει, καλύτερα να ξέρεις τα κακά και τα καλά του γείτονά σου, από το να σε περιμένουν εκπληξούλες, όπως εκείνη που δεν είδα να πήραν σοβαρά οι ανατέμνοντες τη νίκη Ερντογάν. Ο «by by Κεμάλ» είχε δηλώσει ότι «ο Ερντογάν είναι προδότης. Δεν διεκδίκησε ποτέ από την Ελλάδα τα δεκαοκτώ νησιά που είναι υπό κατοχή». Ανάμεσά τους, φυσικά, η Ρόδος, αλλά, αν δεν με απατά η μνήμη μου, και η Κρήτη. «Εμείς, δήλωσε τον Μάρτιο ο Κιλιτσντάρογλου, δεν λέμε ότι θα πάμε νύχτα στην Ελλάδα. Τι έκανε ο Ετσεβίτ; Πήγε στο γραφείο του και ανακοίνωσε ότι είμαστε στην Κύπρο».

Αραγε, πόσο πιο «δημοκρατική» θα ήταν η κυβέρνηση Κιλιτσντάρογλου που θα στηριζόταν σε ένα συνονθύλευμα έξι κομμάτων, με εθνικιστικό πρόσημο; Πόσο θα εκκοσμίκευε το βαθύ κράτος που, κατά την άποψη των αναλυτών, ο Ερντογάν επιχειρεί να κάνει την Τουρκία… Πακιστάν; Εμείς, να αξιολογήσουμε, ρεαλιστικά, τι έχουμε τώρα απέναντί μας, αφού και ο Κιλιτσντάρογλου έχασε την ευκαιρία να δοκιμάσει τις υποσχέσεις του στην πράξη…

Υπάρχει μία ακόμη παράμετρος: Η πολιτική ηγεσία της χώρας πρέπει να λαμβάνει σοβαρά τους ομογενείς μας εκεί, όταν ανάμεσα στους δύο Τούρκους υποψήφιους προέκριναν και ψήφισαν τον Ερντογάν. Σημειώνω ότι ο Ερντογάν έχει δώσει προσωπικά δείγματα σεβασμού προς το σεπτό πρόσωπο του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου. Βέβαια, πάντα εκκρεμεί η Χάλκη…

Το αποτέλεσμα της 25^ης Ιουνίου πρέπει να δώσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη τη μεγίστη ευχέρεια να ανασχεδιάσει τη στάση της Ελλάδας προς την Τουρκία. Ούτε λόγος, βέβαια, για «συμφωνία αλά Πρέσπες», όπως δήλωσαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Πιστεύω ότι εκείνα τα ερντογανικά εφηβικά καπρίτσια «δεν ξαναμιλώ με τον Μητσοτάκη» ανήκουν στο παρελθόν. Οπως, επίσης, ότι και στο υπουργείο Εξωτερικών θα πρυτανεύσουν εθνικές τακτικές, που δεν θα αλληθωρίζουν προς… την ελληνική κοινωνία.