Η άγνωστη καθηγήτρια από τη Νότια Καρολίνα -που επέστρεψε στο σχολείο της την επομένη των εκλογών- συγκέντρωσε 1.865.535 ψήφους, οι οποίες έλειψαν κατά κύριο λόγο από τον Τραμπ. Oχι ότι θα τον βοηθούσαν ιδιαίτερα…

Με τη ρεβάνς των δύο «δεινοσαύρων» προ των πυλών, κάποιοι «περίεργοι» τύποι στην Αμερική προωθούν μία τρίτη υποψηφιότητα, που θα πετύχει κάτι παραπάνω από τη Γιόργκενσεν.

Ο λόγος για την κίνηση «No Labels» («Xωρίς Ταμπέλες»), που πρωτοτυπεί στο εξής: ενώ κατά κανόνα αντίπαλοι του αμερικανικού δικομματισμού κατεβαίνουν με σημαία τη διαφορετικότητά τους, οι «No Labels» αυτοπροβάλλονται ως μια… χίμαιρα γαϊδάρου και ελέφαντα (Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών) – την οποία, υποτίθεται, έχει ανάγκη η διχασμένη χώρα. Διόλου τυχαίο άλλωστε το… παρασύνθημά τους: «Ούτε Δεξιά ούτε Αριστερά. Μόνο Κέντρο».

Χωρίς να έχουν βρει ακόμη τα πρόσωπα, οι «Νο Labels» προτείνουν ένα αλλοπρόσαλλο δίδυμο για τον Λευκό Οίκο, με Ρεπουμπλικανό υποψήφιο πρόεδρο και Δημοκρατικό αντιπρόεδρο (ή και το αντίστροφο)!

Λόγω της προφανούς δυσλειτουργίας του σχήματος, πολιτικοί αναλυτές και Δημοκρατικά στελέχη υποστηρίζουν ότι με την τακτική τους οι «Χωρίς Ταμπέλες» ευνοούν εξ αντικειμένου τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο (Τραμπ, Ντε Σάντις ή όποιον άλλον). Η συμπαθής Γιόργκενσεν δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά, αλλά στην πρόσφατη ιστορία ο «τρίτος υποψήφιος» έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Π.χ., το 2000, ο αριστερόστροφος Ραλφ Νέιντερ έκανε μεγάλη ζημιά στον Αλ Γκορ, όπως ο δεξιόστροφος Ρος Περό (με το τερατώδες 19%) στον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο το 1992, προς όφελος του Μπιλ Κλίντον.

Να σημειωθεί ότι οι «No Labels» δεν ξεφύτρωσαν από το πουθενά, αλλά ιδρύθηκαν το 2010 από τη Νάνσι Τζέικομπσον, με αρχικούς υποστηρικτές, μεταξύ άλλων, τους δισεκατομμυριούχους Μάικλ Μπλούμπεργκ και Τζον Τις. Σήμερα έχουν «άκρες» σε μετριοπαθείς congressmen και των δύο κομμάτων, που ονειρεύονται το αδύνατο.