Μοιάζει, πράγματι, με ραντεβού. Σαν ετήσιο reunion παλιών συμφοιτητών, μόνο που οι συμμετέχοντες ουδέποτε έχουν πάρει πτυχίο, καθώς έχουν κοπεί σε τόσα μαθήματα όσες είναι και οι φορές που ο εορτασμός της επετείου του Πολυτεχνείου δεν είναι τίποτα άλλο παρά πάρτι επεισοδίων με μολότοφ, πέτρες, δακρυγόνα και «κρότου-λάμψης». Η ρουτίνα των μπαχαλάκηδων, που δίνει την εντύπωση ότι οργανώνεται μόνο και μόνο για να προπονούνται οι παλιοί και να παίρνουν το βάπτισμα της μολότοφ και οι νέοι.

Δεν είναι λίγα, πάντως, όσα έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα στις παρυφές αυτού που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε καταχρηστικά «αντιεξουσιαστικό χώρο». Η επίθεση με τον εμπρησμό και τους βανδαλισμούς στον χώρο της Πρυτανείας του ΕΜΠ από τους «ΕΜΠρηστές». Οι σποραδικές επιθέσεις με μολότοφ σε αστυνομικές δυνάμεις είτε στον ευρύτερο χώρο της Πολυτεχνειούπολης στου Ζωγράφου είτε στο παραδοσιακό στέκι των επιθέσεων στη Χαρ. Τρικούπη. Η έκρηξη της βόμβας στην οδό Αρκαδίας, όπου σκοτώθηκε ο 36άχρονος χειριστής της ο οποίος αναγνωρίστηκε από δακτυλικό αποτύπωμα μέσω Ιντερπόλ διότι στο παρελθόν είχε συλληφθεί στη Γερμανία σε επεισόδια κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης συμπαράστασης στον Δημ. Κουφοντίνα. Σε ένδειξη συμπαράστασης -σε τι άραγε;- περίπου 40 άτομα κατέλαβαν τον χώρο υποδοχής του ελληνικού προξενείου στο Βερολίνο.

Πίσω από όλη αυτή την ιστορία, όμως, υπάρχει -και λειτουργεί κάθε χρόνο, ακόμα και αν δεν συμβαίνει τίποτα ιδιαίτερο- ο άγραφος νόμος της επικαιροποίησης των αιτιών που λειτουργούν ως αναθερμαντήρας. Γάζα, Χεζμπολάχ, Χαμάς, βοήθεια Ε.Ε. στην Ουκρανία, Μελόνι-Σολτς και Μεταναστευτικό, Τραμπ και ό,τι άλλο μπορεί να εμπνεύσει ποικιλοτρόπως.

Κι έτσι, άλλη μια χρονιά, η ιστορική επέτειος θα είναι μια γιορτή για λίγους «καλεσμένους» -Αστυνομία, κουκουλοφόρους, δημοσιογράφους και κάμερες. Και μια ολόκληρη γενιά που όλη αυτή η ιστορία την αφήνει τόσο αδιάφορη όσο και ένα μακρινό ιστορικό γεγονός…