Πιστεύω ότι οι πολίτες, όσοι ακόμη νοιάζονται για τα πολιτικά πράγματα, μένουν κατάπληκτοι με όσα συμβαίνουν στην Αριστερά. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να ξανασκεφτούμε, όταν πλέον αναφερόμαστε στην «Αριστερά», τι ακριβώς εννοούμε. Υποθέτω να συμφωνήσουμε ότι οι πρόγονοί της δεν μπορεί πλέον να αναζητούνται στον πολιτικό χώρο που η γενιά απέδιδε στο κόμμα του «ΚΚΕ Εσωτερικού», προκαλώντας, πάντα, τη μήνη του ΚΚΕ. Αλλωστε,  το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι… ΚΚΕ. Αναλλοίωτο εσαεί, αλλά και χωρίς σχέση με την Αριστερά.

Σήμερα, ο όρος «Αριστερά» μόνο με λογική υπέρβαση θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός ως έχων σχέση με τους… τέσσερις ΣΥΡΙΖες. Οταν ο Τσίπρας δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν, ιστορικά, «από πολύ μακριά» -για να του προσδώσει μία ιδεολογική του ταυτότητα- χρησιμοποίησε κι έδειχνε με το δάχτυλό του τον Γράμμο και το Βίτσι του 1948. Μάλλον δυσφορία προκαλούσε σε όποιο ακροατήριο απευθυνόταν, για λόγους, ευδιάκριτα, εμφυλιακούς. Εκ του αποτελέσματος της κάθε άλλο παρά φιλολαϊκής πενταετούς διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας είχε καμία σχέση με την Αριστερά;

Πολλώ δε μάλλον ο διάδοχός του, «Στέφανος Σκέτος». Σε βαθμό που θα έλεγα πώς ίσως είναι, τω όντι, χρησιμότερο αντί να μαλλιοτραβιούνται οι τέσσερις ΣΥΡΙΖες, δημιουργώντας στους πολίτες -όσοι ακόμη επιμένουν, αλλά κυρίως υπομένουν να ασχολούνται μαζί τους- την τέλεια σύγχυση, να στρωθούν να δουλέψουν και να παρουσιάσουν τις ιδεολογικές αρχές τους. Κατέβηκαν στο «τελευταίο σκαλί, στου κακού τη σκάλα» οι μεν να φύγουν, διότι δεν τους άρεσε ο αρχηγός που εξέλεξε η βάση τους, από δε τους εναπομείναντες, οι μεν μισοί να καταλύουν τις εσωκομματικές εκλογικές διαδικασίες, οι δε άλλοι να επιχειρούν, με ύβρεις και απειλές να επιβληθεί ο εκλεγμένος αρχηγός, που όμως δεν έχει καμία σχέση με το κόμμα στο οποίο θέλει να αρχηγεύσει.

Και ποιος λόγος των μεν, των δε και των άλλων; Ο πακτωλός-ποταμός της Τουρκίας, ειρήσθω εν παρόδω- της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα για την επόμενη τριετία. Θα μου πείτε και «τι θέλεις να κάνουν τα επαγγελματικά στελέχη»; Να προσφύγουν στον ΟΑΕΔ να τους βρει δουλειά ή να δουλέψουν στις επιχειρήσεις, τις οποίες εξομοιώνουν με το πυρ το εξώτερον, ή να έρθουν στο φως τα «μαύρα ταμεία»;

Εκείνο το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς είναι να το λυπάσαι!