ΔΕΝ είναι, βέβαια, μόνο το Ανόβερο. Οι περισσότεροι δήμοι στη Γερμανίας ακολουθούν αυτό το ιδιότυπο «ενεργειακό μνημόνιο». Την ίδια σκληρή τακτική αναμένεται να υιοθετήσει και η κυβέρνηση. Στόχος είναι η μείωση της κατανάλωσης του φυσικού αερίου κατά 15%.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και υπάρχει ζήτημα ενεργειακής επάρκειας. Προφανώς, όμως, είναι και ζήτημα ιδεοληπτικής δημοσιονομικής πειθαρχίας. Ή, να το πούμε λίγο πιο λαϊκά, είναι ζήτημα τσιγκουνιάς.

ΟΤΑΝ, όμως, η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης ακολουθεί μια τέτοια στρατηγική για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, τότε τι περιμένει τις υπόλοιπες χώρες;

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ σε ένα σημείο καμπής. Η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει άμεσα πώς θα συμπεριφερθεί προς τους πολίτες της.

ΝΑΙ, υπάρχει ο πόλεμος στην Ουκρανία που φουντώνει τις τιμές της ενέργειας. Αλλά η λύση είναι να ζήσουμε στο… σκοτάδι, χωρίς θέρμανση και, ίσως, μειώνοντας ακόμα και το φαγητό, μέχρι να βγούμε από αυτό το τούνελ που μας έβαλε όλους ο Πούτιν με την εισβολή;

ΑΝ η Ευρώπη επιλέξει αυτόν το δρόμο, τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ ζόρικα για όλους μας. Και, τότε, οι αντιδράσεις θα δημιουργήσουν μεγάλη αναταραχή. Το πισωγύρισμα σε εποχές χωρίς ζεστό νερό, θέρμανση και με δελτίο στο ηλεκτρικό ρεύμα εκθέτει ανεπανόρθωτα την Ευρώπη. Πλησιάζουμε στο 2030 και θα επιστρέψουμε σε συνθήκες… 1930;

ΓΙΑ τους Γερμανούς πολιτικούς μπορεί να φαίνεται λογικό να υπάρξει ένα «ενεργειακό μνημόνιο». Αυτή είναι η εύκολη λύση. Αλλά είναι λύση που δεν βλέπει στο μέλλον. Η υπόλοιπη Ευρώπη, όμως, δεν μπορεί να αφήσει να συμβεί αυτός ο παραλογισμός. Αν δεν πέσουν χρήματα, αν δεν στηριχθεί η μεσαία τάξη και οι οικονομικά ευάλωτοι, τότε η επόμενη μέρα θα είναι δραματική.

ΠΟΙΟ είναι το όραμα που δίνουν οι ηγέτες για το αύριο; Εχουν σκεφτεί τα ακραία αποτελέσματα που θα βγάλουν οι κάλπες στα επόμενα χρόνια;

ΑΝΤΙ να σβήσουμε τα φώτα, ίσως είναι η ώρα να ανάψουμε το «φως» για μια νέα Ευρώπη. Διαφορετική. Χωρίς ιδεοληψίες. Χωρίς διαχωρισμούς. Με αλληλεγγύη όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη. Αλλιώς, στο μέλλον θα κινδυνεύσει όχι μόνο το ευρώ, αλλά ακόμα και η ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.