Οπως ισχυρίζονται οι διαχειριστές της, αποκαλύπτουν όσα οι «φιλοξενούμενοί» τους δεν θέλουν να θυμούνται ότι έχουν πει. Είναι θέμα δικό τους και όσων τους παρακολουθούν. Δεν μπορείς, όμως, να διαφωνείς με το δικαίωμά τους να το κάνουν.

Τις τελευταίες ημέρες, εξελίσσεται η έντονη αμφισβήτηση του δικαιώματος που έχουν οι επώνυμοι διαχειριστές της ιστοσελίδας να κάνουν αυτό που κάνουν. Με το σκεπτικό ότι παράλληλα εργάζονται σε εταιρία επικοινωνίας η οποία έχει αμειφθεί για δουλειές που έχει κάνει για λογαριασμό του Δημοσίου. Οι συμβάσεις και οι αναθέσεις της εταιρίας είναι αναρτημένες στη Διαύγεια. Η προσπάθεια να αποδειχθεί διά της πλαγίας «θεσμική εκτροπή της Ν.Δ.», όπως προβάλλεται, είναι καταφανής. Αν υπάρχει παρατυπία, με βάση τη σχετική δημοσιογραφική καταγραφή από την οποία προέκυψε το θέμα, είναι θέμα ελέγχου και παρέμβασης της Δικαιοσύνης.

Η κριτική της αντιπολίτευσης εστίασε και στις χορηγίες που έχει λάβει η ιστοσελίδα της Ομάδας Αλήθειας. Κάτι που αφορά στην κυβέρνηση, η οποία έχει σαφή άποψη ότι οι χορηγίες που έχει λάβει η ιστοσελίδα με την πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα είναι στο ίδιο πλαίσιο όρων που έλαβαν κρατική χορηγία πολλές ιστοσελίδες. Οι δε διαχειριστές της ιστοσελίδας όχι μόνο δεν κρύβουν την ταυτότητα και τον πολιτικό τους προσανατολισμό -στοχεύουν πολιτικά και σατιρικά και την Αριστερά και την Ακροδεξιά- αλλά ανακοίνωσαν ότι θα στραφούν δικαστικώς εναντίον του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζουν ότι λειτούργησαν προσβλητικά έναντι των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών. Κάτι που, όπως ισχυρίζονται, είναι ανυπόστατο. Η Δικαιοσύνη θα το ερευνήσει και θα αποφασίσει σχετικά.

Το ερώτημα είναι ένα και βασικό: Από πότε το δικαίωμα να κάνει κάποιος κριτική εξαρτάται από το αν συμφωνούμε ή όχι μαζί του; Προσωπικώς, διαφωνούμε μαζί τους τόσο με την πολιτική τους άποψη όσο και με την αισθητική τους. Ούτε και αυτό σημαίνει τίποτα. Παρατηρείται, όμως,  ταχύτατη μετάβαση της αντιπολιτευτικής κριτικής από τη φθίνουσα επιχειρηματολογία για την τραγωδία των Τεμπών στην υπόθεση της Ομάδας Αλήθειας.

Η επιμονή -σε βαθμό εμμονής-  κυρίως της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στη μονοθεματική στόχευση δεν είναι άσχετη με την ολοένα και μεγαλύτερη συρρίκνωση των δημοσκοπικών του επιδόσεων.