ΑΥΤΑ τα ποιοτικά ευρήματα συμβαδίζουν με τα ποσοτικά, καθώς στην πρόθεση ψήφου εμφανίζονται να έχουν απώλειες τόσο η κυβέρνηση όσο και το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά και όλα τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, με μόνες εξαιρέσεις τα κόμματα της Κωνσταντοπούλου και του Βελόπουλου.

ΥΠΑΡΧΕΙ, δηλαδή, ένα παράδοξο. Παρόλο που τα συλλαλητήρια ήταν εκκωφαντικά σε σχέση με τη συμμετοχή των πολιτών -τουλάχιστον για την ώρα- φαίνεται πως πλήττεται συνολικά το πολιτικό σύστημα. Αρα οι πολίτες είτε παραμένουν σε αναμονή, για να δουν αν και ποιο κόμμα θα στηρίξουν, είτε κινούνται προς το λεγόμενο «αντισύστημα». Το πού θα πάει το πράγμα είναι ακόμα νωρίς να ξεκαθαριστεί. Αυτό θα φανεί όταν, πλέον, θα πλησιάζουμε προς το 2027, το οποίο θα είναι εκλογικό έτος.

ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ, όμως, διάφορα πράγματα. Φήμες. Σεναριολογίες. Γράφονται στα κοινωνικά δίκτυα. Εκστομίζονται, πιο σπάνια, και σε τηλεοπτικά πάνελ. Πως κάποιοι φέρονται να ετοιμάζουν ένα «κόμμα Τεμπών». Ενα κόμμα που θα φέρει κάθαρση και θα γκρεμίσει το «παλιό» και «διεφθαρμένο».

ΠΟΙΟΙ μπορεί να είναι αυτοί; Κάποιοι που δεν ανήκουν αυτή τη στιγμή στο πολιτικό σύστημα. Γιατί έτσι υποτίθεται πως θα προσπαθήσουν να κερδίσουν από το αντισύστημα. Κάποιοι λένε πως μπορεί να είναι κάποιοι επώνυμοι που βλέπουν ένα παράθυρο ευκαιρίας για να μπουν στην πολιτική. Κάποιοι σκιαγραφούν ακόμα και πολίτες που έχουν σχέση με την τραγωδία, κάτι που όμως φαντάζει τουλάχιστον υπερβολικό.

ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να ξέρει τι θα συμβεί. Μπορεί όλα τα παραπάνω να μείνουν για πάντα φήμες και σενάρια. Μπορεί και να αποτελούν προβοκάτσια, για να μετριαστούν οι κοινωνικές αντιδράσεις. Ο χρόνος θα αποδείξει αν τα παραπάνω είναι αλήθεια ή ψέματα.

Η λογική λέει πως δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο, παρόλο που την προηγούμενη δεκαετία φτιάχτηκαν κόμματα «μίας – δύο χρήσεων» με φόντο την κοινωνική δυσαρέσκεια για τα Μνημόνια. Αλλωστε, αν κάποιοι δημιουργούσαν «κόμμα Τεμπών» -ανεξάρτητα από την πιθανή απήχηση που θα είχε- θα άλλαζε τις ισορροπίες στο πολιτικό σύστημα, γιατί θα άλλαζε δραματικά τους όρους διαμαρτυρίας της κοινωνίας για όσα συμβαίνουν, από κοινωνικο-πολιτική θα γινόταν κομματική. Η κυβέρνηση και τα υπάρχοντα κόμματα της αντιπολίτευσης θα άλλαζαν τακτική και η συζήτηση, πλέον, θα άλλαζε αντικείμενο.