Η φωνή-σήμα κατατεθέν του Πιτσούλ, που άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Γκορίτσια, λίγες μέρες πριν κλείσει τα 87, έδωσε ρεσιτάλ στα άτυχα για τους «ατζούρι» Μουντιάλ της Ιταλίας, το 1990, και των ΗΠΑ, το 1994. Ηταν σαν πολεμικός ανταποκριτής που μετέδιδε ήττες. Τις μετέδιδε, όμως, με στιλ και το απαραίτητο για τους Ιταλιάνους μελόδραμα.

Επτά χρόνια μικρότερος από τον Διακογιάννη, ο Πιτσούλ εκφώνησε τον πρώτο του αγώνα στη RAI το 1970 (Γιουβέντους-Μπολόνια, για το Κύπελλο Ιταλίας), ενώ ήταν ο μόνιμος τηλεσχολιαστής των αγώνων της Εθνικής Ιταλίας σε πέντε Μουντιάλ και τέσσερα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (Euro). Φυσικά διακρίθηκε και ως παρουσιαστής της αντίστοιχης «Αθλητικής Κυριακής» («Domenica Sprint» και «Domenica Sportiva»).

Ο Μπρούνο Πιτσούλ ήταν παρών στο Καυταντζόγλειο στις 16 Μαΐου 1973, για να περιγράψει όπως μόνο εκείνος ήξερε τη νίκη της Μίλαν επί της Λιντς, στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Σε αυτόν έλαχε και ο κλήρος της τραγωδίας του Χέιζελ, στις Βρυξέλλες το 1985 (Γιουβέντους-Λίβερπουλ 1-0, με δεκάδες νεκρούς Ιταλούς φιλάθλους) σε έναν αγώνα-κηλίδα για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Η φωνή του συνδέθηκε με τους θριάμβους της Γιούβε των Πλατινί-Τραπατόνι και της Μίλαν των Αρίγκο Σάκι- Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Οταν συνταξιοδοτήθηκε από τη Rai τη δάνεισε με το αζημίωτο σε ιδιωτικά κανάλια ως σχολιαστής, αλλά και σε ποδοσφαιρικά videogames.

Ακόμη και στην Ιταλία λίγοι γνωρίζουν ότι στα νιάτα του ο «Ιταλός Διακογιάννης» ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, που είχε περάσει από την Κατάνια, την Ισκια και την αγαπημένη του Ουντινέζε.