Τους λόγους για τους οποίους έχουν εκτοξευτεί οι τιμές τους έχουμε πλέον εμπεδώσει: o πόλεμος στην Ουκρανία, η ενεργειακή κριση, η αύξηση των μεταφορικών, ο πληθωρισμός. Η κυβέρνηση λαμβάνει οικονομικά μέτρα ενίσχυσης, αλλά καμία χώρα, όχι μόνο η Ελλάδα, δεν μπορεί να σταματήσει το τσουνάμι της ακρίβειας, παρά μόνο να το περιορίσει.
Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, αποκτούν άλλο νόημα δράσεις όπως η εξοικονόμηση ενέργειας με «κόφτες» στα κλιματιστικά και καύσιμα, με περιορισμό της χρήσης των Ι.Χ. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα πιο εύκολο και εξίσου σημαντικό τόσο για το περιβάλλον όσο και για την τσέπη μας: Να περιορίσουμε τα τρόφιμα που πετάμε χωρίς να τα καταναλώνουμε, παρόλο που δεν έχουν λήξει. Δεν χρειάζεται να βάλουμε «κόφτη» στην όρεξή μας, ούτε να τρώμε εκ περιτροπής. Οργάνωση χρειάζεται και περιβαλλοντική ενσυναίσθηση.
1.000 μέρες βαρβαρότητας
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Χαροκόπειου Πανεπιστήμιου, η μεγαλύτερη σπατάλη τροφίμων στη διατροφική αλυσίδα εντοπίζεται στον οικιακό τομέα. Κάθε πολίτης στην Ελλάδα πετά κάθε χρόνο κατά μέσο 98,2 κιλά απόβλητα τροφίμων από το νοικοκυριό του.
Για μια 4μελή οικογένεια, η σπατάλη ανέρχεται στα 392,8 κιλά τροφίμων ετησίως, όταν από αυτές τις ποσότητες σχεδόν οι μισές θα μπορούσαν να είχαν καταναλωθεί με ασφάλεια (πηγή 2η Εκθεση – Απολογισμός 2021 της Συμμαχίας για τη Μείωση της Σπατάλης των Τροφίμων «Boroume Alliance»)! Σε λίγες ημέρες μάλιστα θα ξέρουμε και τα πλέον επικαιροποιημένα στοιχεία, αφού η Ελλάδα, όπως και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη, υποχρεούται να υποβάλει ως τις 30 Ιουνίου στην Ε.Ε στοιχεία για τα εθνικά επίπεδα σπατάλης τροφίμων με έτος αναφοράς το 2020.
Σε μια χώρα που μέχρι πριν από μερικά χρόνια υπήρχε ακόμα το «σύνδρομο της Κατοχής» και οι παλαιότεροι είχαν τη σοφία να μην πετούν το φαγητό της προηγούμενης ημέρας αλλά να το «επανασυστήνουν» με την προσθήκη απλών υλικών, καταφέραμε να φθάσουμε στο άλλο άκρο. Τη δεκαετία του ’90, για παράδειγμα, κανείς δεν σκεφτόταν να ζητήσει πακέτο για το σπίτι το φαγητό που περίσσεψε στην ταβέρνα.
Σήμερα, όμως, όχι απλά γίνεται σχεδόν αβίαστα και χωρίς καμία «ντροπή», αλλά επιπλέον όλο και περισσότερες επιχειρήσεις συμμετέχουν σε προγράμματα τύπου No Food Waste (όχι στη σπατάλη τροφίμων) για την ορθολογική διαχείριση των πρώτων υλών τους, την εκπαίδευση του προσωπικού και την ενημέρωση των πελατών τους.