Οι κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις από το σεισμό στην Τουρκία είναι ασύλληπτες. Δεκάδες χιλιάδες νεκροί, εκατομμύρια άστεγοι, πόλεις ισοπεδωμένες, κρατικές υπηρεσίες διαλυμένες, οικονομία υπό κατάρρευση, η εικόνα της Τουρκίας θα λογίζεται πλέον προ και μετά σεισμού. Το σοκ για τη χώρα είναι πρωτοφανές και όλα τελούν υπό αμφισβήτηση και αναθεώρηση.
Η μεγαλομανία του Ερντογάν συνεθλίβη όπως οι χάρτινες πολυκατοικίες στην Αντιόχεια, η στρατηγική του επιλογή να απομακρυνθεί από τη Δύση και να προσεγγίσει ολοκληρωτικά καθεστώτα αποδεικνύεται μοιραία για το λαό του και ενδεχομένως για την πολιτική του επιβίωση. Ο Τούρκος πρόεδρος, που είχε αναλάβει αυτόκλητα το ρόλο του «πειρατή» στην Ανατολική Μεσόγειο με το λιβυκό ψευδομνημόνιο, απειλούσε την Ελλάδα ότι θα εισβάλει νύχτα, άνοιγε πολεμικά μέτωπα στη Συρία και καθύβριζε την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ, τώρα στέκεται αδύναμος μπροστά στην οργή των πολιτών και στις μεγάλες ευθύνες που προκύπτουν για τις καταστροφές.
Η Δώρα, η Γαρυφαλλιά και αύριο;
Τα «συγχωροχάρτια» που δίδονταν από τοπικές Αρχές σε κατασκευαστές για να συνεχίζουν να χτίζουν κτίρια που δεν πληρούσαν τα πρότυπα των αντισεισμικών κανονισμών τώρα έχουν μετατραπεί σε «μπούμερανγκ» για το καθεστώς, που επέτρεπε την πλήρη ασυδοσία των εργολάβων.
Ο Ερντογάν μπέρδεψε τη σκιά με το μπόι του και διέπραξε το μεγαλύτερο αμάρτημα για έναν πολιτικό ηγέτη, την ύβρη. Ο μεγαλοϊδεατισμός του τον αποξένωσε από την πραγματικότητα, ενώ η στροφή που επέβαλε στην Τουρκία από την ευρωπαϊκή πορεία προς μία κατεύθυνση που οδηγεί στα απολυταρχικά συστήματα εξουσίας της Ανατολής είχε ως αποτέλεσμα τη γιγάντωση της διαφθοράς και τη διαμόρφωση ενός πολεμοχαρούς κλίματος στο εσωτερικό της χώρας. Τους τελευταίους μήνες ο Ερντογάν τα έβαλε με τον Μπάιντεν και τον Μακρόν, ενώ μπλόκαρε την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ φλερτάροντας με τη Μόσχα και την Τεχεράνη.
Μετά το σεισμό όλα έχουν ανατραπεί. Ο τουρκικός λαός διαπίστωσε ότι η Ελλάδα δεν είναι η χώρα που ετοιμάζεται να επιτεθεί στα εδάφη του, όπως καλλιεργούσαν σε καθημερινή βάση στα Μέσα Ενημέρωσης οι εγκάθετοι πολεμικοί αναλυτές και οι υπουργοί του Ερντογάν, αλλά μία δύναμη ανθρωπιάς, και όλοι γνωρίζουν ότι οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα. Παράλληλα, αντιλήφθηκε ότι η Τουρκία δεν είναι η υπερδύναμη που έλυνε και έδενε από τη Μεσόγειο μέχρι την Ανατολή, αλλά μία χώρα, ένα κράτος με πήλινα πόδια που ανέχτηκε και εξέθρεψε την αυθαιρεσία στις κατασκευές και τώρα έχει ανάγκη τη διεθνή βοήθεια για τη διάσωση των εγκλωβισμένων.
Το οικονομικό κόστος από το σεισμό ήδη εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η επιχείρηση ανασυγκρότησης θα απαιτήσει πολλαπλάσιους πόρους, τους οποίους δεν διαθέτει η χώρα. Είναι πλέον πολύ πιθανό η Τουρκία να προστρέξει σε διεθνείς οργανισμούς για να βρει την αναγκαία χρηματοδότηση, θα επιδιώξει κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ενωση ή κεφάλαια από την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Μόνο που όλα αυτά σημαίνουν ότι πρέπει να εγκαταλείψει την άφρονα πολιτική της και να επιστρέψει στη σφαίρα της λογικής και της συνεννόησης. Ισως να είναι και το μοναδικό καλό που μπορεί να προκύψει από το πρωτοφανές δράμα που βιώνουν τις τελευταίες ημέρες οι γείτονες.