Η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να αποδεχτεί ότι έχασε στις εκλογές του 2019 από τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον έκανε να βλέπει την αντιπολίτευση σαν προσωπικό θέμα. Για τον Τσίπρα πλέον δεν υπάρχει Δεξιά ή Ν.Δ. αλλά Μητσοτάκης. Ο Μητσοτάκης θέλει να ανακαινίσει το Τατόι για να επαναφέρει τη βασιλεία. Ο Μητσοτάκης βολεύει τον γιο του στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Μέχρι που η ρήτρα αναπροσαρμογής για το ηλεκτρικό ρεύμα, μια ρήτρα που προβλέπεται από το ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο, για τον Τσίπρα γίνεται «ρήτρα Μητσοτάκη». Και στο ερώτημα γιατί η Ελλάδα είναι η χειρότερη και ακριβότερη χώρα στην Ευρώπη στην παροχή ηλεκτρικού -που δεν είναι, αλλά δεν βαριέσαι- για τον Τσίπρα η απάντηση είναι Κυριάκος Μητσοτάκης. Κάτι που θα μπορούσε να περάσει τη δεκαετία του ‘80 όταν το «Ποντίκι» έγραφε τον πατέρα Μητσοτάκη «Δρακουμέλ» και «γκαντέμη». Ανάμεσα στο ’80 και το 2020 μεσολαβούν 40 χρόνια και αυτό που έπιανε τότε δεν είναι απαραίτητο ότι δουλεύει τώρα.

Το θέμα βέβαια δεν είναι πώς θα αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις αυξήσεις στις τιμές ενέργειας αλλά η κυβέρνηση. Και η κυβέρνηση έχει ένα λεπτό θέμα να αντιμετωπίσει. Το πώς μπορεί να δίνει επιδόματα όταν για χρόνια επαναλαμβάνει ότι στην οικονομία δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα. Επίσης να ικανοποιήσει την κοινή γνώμη που θέλει τους παρόχους του ρεύματος να συμμετέχουν στη ζημιά όχι με κάποιες υπερφορολογήσεις σε ένα απώτερο μέλλον αλλά με άμεσες ενέργειες. Αν καταστρατηγήθηκαν συμβόλαια από εταιρίες, οι επιπτώσεις πρέπει να είναι άμεσες.

Τέλος, εκτός από την Πισπιρίγκου και τα γατάκια ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη μπορεί να ασχοληθεί και με τη λιγότερο ασυνήθιστη παρανομία. Οπως τον καθημερινό τρόπο οδήγησης που δύο πεσίματα αυτοκινήτων από αερογέφυρες της Αθήνας και μία θανατηφόρα σύγκρουση σε ΛΕΑ δείχνει ότι η κατάσταση πάει να ξεφύγει. Οπως και με τις κλοπές καταλυτών που έχουν γίνει ενδημικές και αν οι αστυφύλακες δεν μπορούν να πιάσουν τους κλέφτες, μπορούν να πιάσουν τουλάχιστον τους κλεπταποδόχους. Η κόλαση δεν είναι απαραίτητα το αναπάντεχο αλλά το καθημερινό που ο πολίτης νιώθει ανήμπορος να προστατευτεί.

Το μέλλον της Σούπερ Λιγκ

ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ως προς τον τίτλο να έχει τελειώσει και ο Ολυμπιακός να έχει γίνει πρωταθλητής κάποιες σκέψεις για καλύτερο ποδόσφαιρο την ερχόμενη σεζόν.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ ανάμεσα σε Nova και Cosmote βγήκαν κάποια περισσότερα φράγκα για τις ομάδες αλλά η Σούπερ Λίγκα είχε μακροχρόνια ζημιά. Με τα δύο κανάλια να θέλουν να παίζουν τα καλά ματς στο prime time, συχνά το ένα ματς παιζόταν ταυτόχρονα με ένα άλλο. Αρκετοί τηλεθεατές περιορίστηκαν στην τηλεοπτική πλατφόρμα της ομάδας τους, λίγοι έγιναν συνδρομητές και στις δύο πλατφόρμες και κάποιοι μπορεί να κόψανε το ποδόσφαιρο μαχαίρι. Η τελευταία κατηγορία είναι και η πιο επικίνδυνη για το τηλεοπτικό μέλλον της Σούπερ Λίγκας αφού αυτός που παύει να έχει τη συνήθεια να παρακολουθεί ποδόσφαιρο δύσκολα επιστρέφει.

Σε μια χώρα που ο συνεταιρισμός των επαγγελματικών ομάδων θα έβλεπε την πώληση του τηλεοπτικού του προϊόντος μακροπρόθεσμα δεν υπήρχε περίπτωση να μην απαιτηθεί από τα συνδρομητικά κανάλια να παίζονται τα ματς σε διαφορετικές ώρες. Στη Σούπερ Λίγκα, που η μόνη τηλεοπτική στρατηγική είναι το «εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν», μοιάζουν να μην προβληματίζονται.

Η επιβίωση της Σούπερ Λιγκ 2

ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ κατηγορία που όλο και λιγότερο έχει το δικαίωμα να ονομάζεται επαγγελματική. Στην καλύτερη περίπτωση είναι μια κατηγορία αμειβομένων ποδοσφαιριστών. Δηλαδή ποδοσφαιριστών που παίρνουν λεφτά αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι το κύριο επάγγελμά τους.

ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΕΙ σήμερα ο μόνος τρόπος επιβίωσης της Σούπερ Λιγκ 2 είναι με το τηλεοπτικό συμβόλαιο. Το οποίο έχει τόσο μικρή τηλεοπτική αξία που σε περίοδο ανταγωνισμού ανάμεσα σε Nova και Cosmote καμιά δεν έδειξε διάθεση να το χτυπήσει. Απέμεινε λοιπόν η ΕΡΤ να διαπραγματεύεται με τον εαυτό της ή καλύτερα με τους βουλευτές των νομών που έχουν ομάδες στη Σούπερ Λιγκ 2. Και αν η Σούπερ Λιγκ ήταν όπως παλιά ο αιμοδότης του ελληνικού ποδοσφαίρου, χαλάλι.

ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ της Σούπερ Λιγκ, οι παίκτες που έρχονται από τη δεύτερη κατηγορία είναι ελάχιστοι. Ο λόγος είναι οικονομικός. Από το να αναπτύσσει φυτώρια και να ελπίζει ότι κάποιος παίκτης θα πουληθεί σε μεγάλη ομάδα για έναν πρόεδρο της δεύτερης κατηγορίας είναι πιο ασφαλές να τη βγάλει με κάποιους ξένους παίκτες δεύτερης διαλογής, μερικούς βετεράνους από την πρώτη κατηγορία και ό,τι βρεθεί πρόχειρο. Υπολογίζοντας ότι για να βγει η χρονιά το τηλεοπτικό συμβόλαιο είναι αρκετό. Χωρίς όμως την υποχρέωση να παρέχει θέαμα, αφού το τηλεοπτικό συμβόλαιο θα ανανεωθεί και χωρίς να βγάζει παίκτες, η δεύτερη κατηγορία υπάρχει για να υπάρχει.