Η Ελλάδα είναι μία αφιλόξενη χώρα για τους ανάπηρους και στις μεγαλουπόλεις όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να κλειστούν στα σπίτια τους. Το κυριότερο που πρέπει να φτιαχτεί και δυστυχώς αυτό δεν γίνεται με τις ευχές είναι τα πεζοδρόμια. Εκεί που κανείς, όχι μόνο οι ανάπηροι, δεν μπορούν να περπατήσουν.

Κάποιο πλακάκι θα είναι σπασμένοι, κάποια ελιά, νερατζιά, πορτοκαλιά θα είναι φυτεμένη στη μέση, κάποιο αυτοκίνητο, μηχανάκι θα είναι παρκαρισμένο, κάποιο ψυγείο, πλυντήριο, στρώμα θα είναι πεταμένο ή κάποια τραπεζάκια καφετέριας και μπαρ θα κόβουν την διέλευση.

Από τη στιγμή που υπάρχει αυτή η κατάσταση για ποια δικαιώματα μιλάμε και τι να τις κάνουμε τις ευχές; Αυτοί οι άνθρωποι που κάλλιστα θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στη θέση τους, δεν έχουν ανάγκη από δηλώσεις και μηνύματα γεμάτα ενσυναίσθηση, αλλά από πράξεις.

Θέλουν την εφαρμογή των νόμων ώστε να μπορέσουν να ξεμυτίσουν από τα σπίτια τους και να μην περιμένουν του χρόνου τέτοιες ημέρες να ακούσουν πάλι ωραία λόγια για τη «στήριξη» που τους παρέχεται.

Και δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που πρέπει να δράσουν, αλλά και όλοι εμείς να πάψουμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και να συμβάλουμε με τη καθημερινή μας στάση είτε καταγγέλλοντας, είτε δρώντας ώστε αυτή  η τραγική κατάσταση να διορθωθεί!