Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΣΤΟ ΝΕΟ του βιβλίο ο άνθρωπος που πρωταγωνίστησε ως υπουργός Οικονομικών στο καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015 γκρεμίζει τις θεωρίες περί αυταπάτης του πρωθυπουργού. Παράλληλα, αποδεικνύει με γλαφυρό τρόπο αυτό που αρνείται ακόμα και σήμερα να παραδεχθεί ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του. Πως σχεδόν δύο μήνες πριν από το δημοψήφισμα η κυβέρνηση ουσιαστικά είχε μπει στη λογική των δανειστών, είχε συμφωνήσει στη σύναψη ενός νέου Μνημονίου και ότι ο πρωθυπουργός έψαχνε απεγνωσμένα το τέλειο άλλοθι για να κάνει την κωλοτούμπα. Τελικά, χρειάστηκε να εξαπατήσει το 62% των ψηφοφόρων, αφού πρώτα είχαν κλείσει οι τράπεζες, για να υπογράψει όσα ουσιαστικά είχε ήδη δεχθεί από την άνοιξη.

ΑΠΟ ΤΟ παρελθόν ας περάσουμε στο παρόν και στην περιβόητη, υποτιθέμενη βουλευτική, τροπολογία που έβαλε φωτιά στο πολιτικό σκηνικό πριν από τέσσερις ημέρες. Μοιάζει απόλυτα λογικό όταν κάποιος αγοράζει ένα δημόσιο οργανισμό τα βάρη που φέρει είτε να συνυπολογίζονται στο τίμημα είτε να τα πληρώνει το κράτος. Αυτό ουσιαστικά πρέπει να ισχύσει και για τα πρόστιμα της ΣΕΚΑΠ για το λαθρεμπόριο, το οποίο είχε γίνει υπό την προηγούμενη δημόσια διοίκηση. Ποια θα ήταν, όμως, η νορμάλ διαδικασία; Η κυβέρνηση να ενημερώσει τους βουλευτές και το λαό για τη συγκεκριμένη λογική διευθέτηση. Το πιθανότερο είναι πως κανείς δεν θα είχε αντίρρηση να ισχύσει για όλους τους φορείς που αποκρατικοποιούνται. Με την κρυφή τροπολογία, όμως, το Μαξίμου από τη μια εξέθεσε τον Ιβάν Σαββίδη και από την άλλη ομολόγησε τις διαδρομές της διαπλοκής. Γιατί, πώς να το κάνουμε, ό,τι στην πολιτική γίνεται στα μουλωχτά αφήνει υπόνοιες υπόγειων συνδιαλλαγών.

ΑΠΟ ΤΟ παρόν ας περάσουμε στα μέτρα που θα έρθουν στο μέλλον και τα οποία περιλαμβάνονται στο πακέτο της δεύτερης αξιολόγησης. Το πιο αστείο επιχείρημα κυβερνητικής επιτυχίας αποτελεί το αφήγημα περί επιστροφής των εργασιακών στην κανονικότητα με τη λήξη του τρίτου Μνημονίου το 2018, που περιλαμβάνεται στα αντίμετρα. Αυτό κι αν είναι δούλεμα. Δεν ξέρουν στο Μαξίμου ότι πάνω από το 50% των προσλήψεων, τώρα, αφορούν συμβάσεις ευέλικτων μορφών απασχόλησης με μισθούς κάτω και από τα 586 €; Η επιστροφή των συλλογικών διαπραγματεύσεων θα λύσει το πρόβλημα; Οταν χιλιάδες εταιρίες χρωστούν μισθούς και άλλες δεν πληρώνουν το Δημόσιο, πώς θα γίνει η διαπραγμάτευση; Ζούμε για μια ακόμη φορά το παραμύθι του 2015, τότε που ο Σκουρλέτης θα ανέβαζε τον κατώτατο μισθό στα 751 €.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Βαρουφάκη, η τροπολογία Σαββίδη και τα ψέματα της κυβέρνησης γύρω από τη διαπραγμάτευση δημιουργούν ένα πολιτικό κοκτέιλ, το οποίο αποδεικνύει πως στο Μαξίμου ούτε γνωρίζουν ούτε μπορούν να διαχειριστούν είτε απλά ζητήματα καθημερινότητας είτε σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον των πολιτών. Ενα μόνο γνωρίζουν, ότι δεν θέλουν με τίποτα να αφήσουν τις καρέκλες…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου