Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Από χθες πολλά παιδιά που θα είδαν τη φωτογραφία του να στέκεται αγέρωχος και δακρυσμένος σε μια μακρινή εκκλησία της Αυστραλίας, θα λένε ότι θέλουν να γίνουν σαν τον Λούσια!

Τον εύζωνα, ο οποίος δεν κατάφερε στα 25 του να συγκρατήσει τα δάκρυά του ακούγοντας στην Αδελαΐδα τον επίσκοπο Δορυλαίου, κ. Νίκανδρο, να μιλά μετά τη θεία λειτουργία για την Ελλάδα, τις δύσκολες ώρες που διανύει αλλά και για το ήθος που επιδεικνύουν οι εύζωνες κάνοντας υπερήφανο όλο τον απόδημο Ελληνισμό.

Μακριά από εθνοκαπηλίες ή κορόνες ψευτοπατριωτισμού, η εικόνα του Λούσια αποτύπωσε το δράμα αλλά και την περηφάνια της χώρας μας.

Ο ίδιος μιλώντας στον «Νέο Κόσμο» της Αυστραλίας εξήγησε τι ακριβώς συνέβη στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Αδελαΐδας:

«Η ένταση και η αγάπη του κόσμου που ένιωσα να με πλημμυρίζουν εκείνη τη στιγμή σε συνδυασμό με το πάθος των λόγων του επισκόπου που μιλούσε με τόση αγάπη για την Ελλάδα και τους εύζωνες κορύφωσαν τη συγκίνησή μου, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου».

Αυτή είναι η Ελλάδα. Κακόμοιρη πολλές φορές, αλλά ανδρειωμένη και θαυματουργή όταν χρειάζεται. Μίζερη από τη λιτότητα και τα πολιτικά λάθη, αλλά υπερήφανη για την ιστορία της και τους στρατιώτες που τιμούν το εθνόσημο.

Αυτοκαταστροφική σε απίστευτο βαθμό, αλλά και ηρωική όταν την καλεί η ιστορία.

Ο εύζωνας Λούσιας είναι ένα απτό παράδειγμα της αγέρωχης και ευαίσθητης Ελλάδας, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ορθόδοξη πίστη μας. Οσο κι αν προσπαθούν ορισμένοι να διαχωρίσουν τον Ελληνισμό από την Ορθοδοξία, δεν θα τα καταφέρουν, γιατί πάντα θα υπάρχουν τσολιάδες σαν τον Λούσια, ο οποίος, χωρίς να πει κουβέντα, αποτύπωσε την ιστορία, το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας.

Για αυτό έχει απόλυτο δίκιο ο επίσκοπος Νίκανδρος. Ο Κωνσταντίνος Λούσιας και οι υπόλοιποι εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς κάνουν τους Ελληνες όλου του πλανήτη υπερήφανους. Γιατί κάποιοι δακρύζουν για την πατρίδα, χωρίς να αναζητούν ευεργετήματα και χάρες παρά μόνο επειδή αισθάνονται το βάρος της ευθύνης στις πλάτες τους, όταν φορούν την ηρωική φουστανέλα. Γιατί, όπως λένε στην Προεδρική Φρουρά, «η Μεγαλοσύνη στα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με αίμα!».

Η ΚΑΛΗ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΗ ΕΓΙΝΕ ΑΝΕΚΔΟΤΟ

Μετά τα όσα συνέβησαν στη Βουλή την Παρασκευή με την κατάθεση εκπρόθεσμης βουλευτικής τροπολογίας για τη διαγραφή προστίμων λαθρεμπορίας, το συνέδριο για την «καλή νομοθέτηση» που έγινε το Σάββατο θύμισε συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου «Πνεύμα και Ηθική», από τη γνωστή ελληνική ταινία. Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, ο οποίος έχει παρασυρθεί από το κυβερνητικό παιχνίδι των τροπολογιών, απέδωσε την κακή νομοθέτηση στην μέγκενη της επιτήρησης.

Και στο παρελθόν είχαμε παραδείγματα κακής νομοθέτησης, αλλά επί ΣΥΡΙΖΑ έγινε κανόνας. Ομως, όλα έχουν ένα όριο και επειδή επίκειται η συζήτηση του νομοσχεδίου για το νέο Μνημόνιο, έχουμε την εντύπωση ότι διαδικασίες κατεπείγοντος και άλλα αστεία δεν χωρούν.

Οταν η κυβέρνηση έπρεπε να είχε ολοκληρώσει αυτή την αξιολόγηση από πέρυσι τον Φεβρουάριο ενώ από τον Δεκέμβριο την «κλείνει» κάθε εβδομάδα, η χώρα δεν θα πάθει τίποτα εάν η συζήτηση γίνει με κανονικές διαδικασίες και με πλήρη διαβούλευση, ώστε να μην ξαναψηφίζουν οι βουλευτές της συμπολίτευσης κείμενα στην αγγλική, επειδή δεν πρόλαβαν στο υπουργείο Οικονομικών να μεταφράσουν τα Μνημόνια.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου