Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΥΣΤΕΡΑ από τις αντιδράσεις στα social media, οι διοργανωτές της συναυλίας αντικατέστησαν το σύνθημα με ένα καινούργιο: «Να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία – Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες».

Η λαϊκή ρήση λέει πως αν δεν θέλει κάποιος να πει κάτι, τότε του το βγάζεις με το τσιγκέλι.

ΝΑΙ, είναι πολύ καλό ότι θα γίνει μια συναυλία για όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία. Συγχαρητήρια στους καλλιτέχνες που θα τραγουδήσουν.

ΜΟΝΟ που δεν αρκεί να τραγουδήσουν. Πρέπει να μιλήσουν κιόλας. Και να πουν ξεκάθαρα, και όχι με το τσιγκέλι, την άποψή τους.

ΔΕΝ πρόκειται για κάτι θεωρητικό. Δεν συζητάμε στα καλά καθούμενα πως πρέπει να υπάρχει ειρήνη. Πως πρέπει να σέβονται τα κράτη τα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών.

ΕΔΩ πέφτουν πύραυλοι και βόμβες. Τανκς και μεραρχίες πέρασαν τα σύνορα και σκοτώνουν. Δεν πρόκειται, όμως, για γενικολογίες.

YΠΑΡΧΟΥΝ συγκεκριμένα γεγονότα. Ο Πούτιν έδωσε εντολή να πέφτουν πύραυλοι και βόμβες. Ο Πούτιν διέταξε τα τανκς και τις μεραρχίες να εισβάλουν στην Ουκρανία.

ΟΙ ρωσικές δυνάμεις έχουν ισοπεδώσει ολόκληρες πόλεις. Υπάρχουν χιλιάδες άμαχοι νεκροί. Εκατοντάδες παιδιά έχασαν τη ζωή τους. Ή μάλλον δεν πρόλαβαν να τη ζήσουν. Πάνω από τρία εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν ξεριζωθεί από την πατρίδα τους, από τα σπίτια τους.

ΚΑΙ ποια είναι η απάντηση των Ελλήνων καλλιτεχνών που συμμετέχουν στη συναυλία; «Ειρήνη είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση»; «Να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία»; «Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες»;

ΑΛΗΘΕΙΑ, ακόμα δεν έχουν μάθει ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία; Ετσι… αόριστα γίνεται κάποιος… πόλεμος εκεί στην Ουκρανία;

ΜΑΛΛΟΝ όχι. Γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει. Αν είχαν εισβάλει οι ΗΠΑ στην Ουκρανία δεν θα μιλούσαν όλοι για τους «φονιάδες των λαών τους Αμερικάνους»; Τι θα έλεγαν, «ειρήνη είναι η απάντηση»; Δεν θα συμμετείχαν σε πορείες στην αμερικανική πρεσβεία; Προφανώς. Και η απάντηση δεν είναι υποθετική. Εχει συμβεί στο παρελθόν. Πολλές φορές. Και σωστά συνέβη. Oταν οι Αμερικανοί βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

ΣΩΣΤΑ, το θέμα είναι να υπάρχει επί Γης ειρήνη. Παντού και πάντα. Για να γίνει αυτό, όμως, πρέπει να είναι ξεκάθαρα τα λόγια. Οπως είναι ξεκάθαροι και οι στίχοι των τραγουδιών που τραγουδάνε οι καλλιτέχνες.

ΣΕ κάθε διακρατικό πόλεμο υπάρχει εισβολέας και αμυνόμενος. Οποιος είναι ειρηνιστής πρέπει να παίρνει το μέρος του αμυνόμενου.

ΔΕΝ γίνεται να εξισώνει κανείς τον εισβολέα και τον αμυνόμενο. Τον βιαστή και το θύμα. Τον δολοφόνο και το θύμα. Αυτόν που χτυπάει και εκείνον που δέχεται το χτύπημα και αμύνεται για να επιβιώσει.

ΠΩΣ θα αισθάνονταν οι καλλιτέχνες που θα τραγουδήσουν στη συναυλία και έχουν τραγουδήσει σε συναυλίες για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αν σε κάποια συναυλία στο εξωτερικό, το 1974, κάποιοι ξένοι καλλιτέχνες έλεγαν «να σταματήσει ο πόλεμος στην Κύπρο»; Θα το θεωρούσαν συμπαράσταση προς τον κυπριακό λαό; Μήπως θα το θεωρούσαν ισαποστακισμό; Ή -ακόμα χειρότερα- στήριξη του εισβολέα;

Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου