Γράφει η Δρ. Άννα Κωνσταντινίδου*

Ο Πρόεδρος της Γαλλίας εφαρμόζει το όραμα του μεγαλύτερου ηγέτη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, του Στρατηγού και μετέπειτα Προέδρου της Γαλλίας, Σαρλ Ντε Γκωλ. Το όραμα του Ντε Γκωλ ήταν μια Ευρώπη ως πολιτικό και όχι μόνο ως οικονομικό οικοδόμημα (δυστυχώς και παρά τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η ΕΕ συνεχίζει πρωταρχικά να υφίσταται ως οικονομική ένωση).

Την Κυριακή, θεωρώ, ότι ο Σολτς με την εξαγγελία για τη χρηματοδότηση μαμούθ των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας του, ιδρύοντας Εθνικό Ταμείο Ενόπλων Δυνάμεων κατέρριψε το ταμπού δεκαετιών στη Γερμανία, ενώ ταυτόχρονα δείχνει το όραμα που έχει για το κράτος του. Εκτός των άλλων πρέπει να πούμε, ότι η Γερμανία μαζί με

τη Γαλλία συμφώνησαν να μπούνε στη συμπαραγωγή πολεμικών αεροσκαφών και πολεμικών πλοίων, καταδεικνύοντας ότι το όραμα για το πρώτο βήμα ασφάλειας στην Ευρώπη ξεκίνησε. Φυσικά, και η Γαλλία έχει μπει (λόγου χάρη με την Ιταλία) στην παραγωγή στρατιωτικού εξοπλισμού εδώ και δεκαετίες, όμως εν προκειμένω μιλάμε για την πρώτη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης και την πρώτη οικονομία της Ευρώπης.

Παράλληλα δε, για την ευρωπαϊκή ασφάλεια είναι ένα πρώτο βήμα και μόνο, γιατί το δεύτερο και πιο καθοριστικό βήμα, είναι να αλλάξει όλο το νομικό πλαίσιο για την εξαγωγή στρατιωτικού υλικού σε χώρες εκτός ΕΕ, και πόσω δε μάλλον σε κράτη που διακυβεύουν εδάφη της ΕΕ (αν και κάθε χρόνο υπάρχει από την ΚΕΠΠΑ μία λίστα στρατιωτικού υλικού που δεν μπορεί να πωληθεί σε τρίτες χώρες, όμως το υλικό αυτό αφορά κυρίως κάποια βλήματα και εξαρτήματα και όχι κατά βάση τεχνολογικό υλικό, δηλαδή τεχνογνωσία).

Το τρίτο βήμα θα είναι, στην ευρωπαϊκή νομοθεσία να υφίσταται η κατασκευή υλικού που προορίζεται για την Άμυνα και την Ασφάλεια της Ευρώπης να κατασκευάζεται σε εργοστάσια και ναυπηγεία μόνο της ΕΕ, και κυρίως σε χώρες που δεν έχουν αναπτυγμένη την εσωτερική, αμυντική τους βιομηχανία, προκειμένου όχι μόνο να δοθεί το κίνητρο ανάπτυξης και συμμετοχής των εγχώριων, ιδιωτικών βιομηχανιών κατασκευής στρατιωτικού υλικού, αλλά κυριότατα να αποδεικνύεται η ισοτιμία συμμετοχής όλων των κρατών – μελών στην Άμυνα και την Ασφάλεια της Ευρώπης.

Το τέταρτο βήμα επιβάλλεται, να είναι με τη μορφή κοινοτικής Οδηγίας, ώστε να παροτρύνει όλα τα κράτη – μέλη να δημιουργήσουν αυτόνομο κουμπαρά στήριξης της εγχώριας βιομηχανίας, σαν αυτό το Εθνικό Ταμείο των ΕΔ που ιδρύει η Γερμανία, (ιδανικά δε) το οποίο αυτό Εθνικό

Ταμείο θα ενημερώνει και θα συνεργάζεται με ένα “ομπρέλα” Ταμείο που θα λειτουργεί εντός του ενωσιακού περιβάλλοντος.

Είναι μεγάλο ευτύχημα που μέσω της εξαγγελίας αυτής του Σολτς, έγινε το πρώτο βήμα για την “ενοποίηση” της αμυντικής ασφάλειας της ΕΕ. Η Ελλάδα οφείλει να παραδειγματιστεί, η νυν Κυβέρνηση έδωσε το στίγμα της για το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζει την ασφάλεια της χώρας, και πρέπει να χαλυβδώσει ακόμα περισσότερο την Άμυνα, ιδρύοντας έναν “τέτοιο κουμπαρά” για εμάς.

Διότι η άμυνα της χώρας είναι αυτοσκοπός και η Ουκρανία το απέδειξε, ότι είναι αυτοσκοπός, ώστε η χώρα μας να μην μπει σε τέτοιες περιπέτειες ή αν μπει (γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεωγραφικό χώρο που βρισκόμαστε και τους γείτονες που έχουμε) να είναι πλήρως προετοιμασμένη. Ένα κράτος, και το αποδεικνύει η Γερμανία, όταν θέλει να το σέβονται, οφείλει να εξασφαλίζει την Άμυνά του, γιατί μόνο έτσι κανένας δεν καιροφυλαχτεί να το διακυβεύσει. Ο αμυντικός εξοπλισμός μίας χώρας, όχι μόνο δεν σημαίνει Πόλεμο, αλλά σημαίνει το αντίθετο ακριβώς. Όσο πιο αδύναμο εξοπλιστικά είναι ένα κράτος, τόσο πιο εύκολα μπορεί να αποσταθεροποιηθεί.

Και επειδή είναι αναγκαίο να στεκόμαστε στους συμβολισμούς, η Ελληνική Πολιτεία θα δείξει ότι μαθαίνει από τα λάθη του παρελθόντος (και εννοούμε τον τρόπο που διεξήχθη η Μικρασιατική Εκστρατεία, καθώς οι Σύμμαχοί μας άφησαν χωρίς όπλα, πηγαίνοντας στο μέτωπο με απαρχαιωμένο εξοπλισμό) ιδρύοντας φέτος που συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Εκστρατεία, Εθνικό Ταμείο Ενόπλων Δυνάμεων.

*Η Δρ Αννα Κωνσταντινίδου, Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, επιστημονική συνεργάτις του ΑΠΘ, εξωτερική συνεργάτις της ΑΔΙΣΠΟ (Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου) και της ΣΕΘΑ (Σχολή Εθνικής Αμυνας)