ΤΟ εντυπωσιακό δεν είναι ότι τόλμησε να το πει, αλλά ότι δεν το ανασκεύασε μετά τις σφοδρές αντιδράσεις που προκάλεσε. Ο εξάδελφος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και τομεάρχης Αμυνας του κόμματός του, Γ. Τσίπρας, δεν έκανε βήμα πίσω από το «η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός». Ούτε ο εξάδελφός του προσπάθησε να πει κάτι, έτσι, έστω για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Οπότε η επιμονή δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο πέραν του ότι το εννοούν απολύτως. Καθώς και ότι αυτή είναι η στάση που προκρίνεται απέναντι στην υπεράσπιση των εθνικών κυριαρχικών συμφερόντων.

Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΔΕΝ του ξέφυγε λοιπόν. Δεν ήταν κάτι εν τη ρύμη του λόγου. Δεν ήταν καν φραστικό ολίσθημα. Είναι η πραγματική άποψη του ίδιου και της ηγεσίας του κόμματός του ότι «η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός». Μπορεί αυτή η αντίληψη να μην έχει διατυπωθεί ξανά με τέτοια σαφήνεια και καθαρότητα, αλλά δεν είναι και για να πέφτει κανείς από τα σύννεφα. Οταν ο Αλ. Τσίπρας έλεγε ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα, το ίδιο ακριβώς δεν εννοούσε; Και εννοώντας το, δεν ήταν αυτός που επέτρεψε να γίνουν σουρωτήρι τα σύνορα της χώρας; Με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να έρχονται, να «λιάζονται και να εξαφανίζονται», αφήνοντας πίσω το όνειδος του κολαστηρίου της Μόριας; Τότε ήταν που εφαρμόστηκε στην πράξη το «Αριστερό δόγμα» ότι η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός. Αλλωστε, τότε δεν υπήρχε και «εχθρός». Η χώρα είχε ανοίξει και περίμενε, δημιουργώντας την «ανάπτυξη» των κυκλωμάτων των λαθροδιακινητών και της μέγιστης «μπίζνας» των μεταναστών. Ευτυχώς, όταν ο Τ. Ερντογάν κήρυξε τον υβριδικό πόλεμο του 2020 στον Εβρο εργαλειοποιώντας με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο το μεταναστευτικό, είχαν μεσολαβήσει οι εκλογές του 2019. Ούτε να το σκεφτεί κάποιος τι θα μπορούσε να είχε γίνει τότε. Αν ο επιτιθέμενος Τούρκος πρόεδρος έβρισκε απέναντί του μια κυβέρνηση η οποία δεν θεωρούσε αυτοσκοπό την άμυνα της χώρας…

ΒΕΒΑΙΑ, είχαν υπάρξει κι άλλα δείγματα γραφής αυτού του δόγματος της αφύλακτης χώρας. Ο Γ. Μπαλάφας είχε πει το ιστορικό «να το ρισκάρουμε» με τους Τούρκους, λες κι έπαιζε τάβλι στο καφενείο. Ενώ ο πιο large και διανοούμενος Κ. Ζουράρις είχε πει το αμίμητο «και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει». Αλλά η σαφήνεια του Γ. Τσίπρα είναι πραγματικά αξεπέραστη. Εστω κι αν δεν πρόσθεσε το διαχρονικό «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του». Η ωμή καθαρότητα με την οποία περιέγραψε το «αμυντικό δόγμα» του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφήνει την παραμικρή ασάφεια. Αλλά προκαλεί ανατριχίλα. Μαζί κι έναν βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης. Τον Φεβρουάριο του 2020 πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Κ. Μητσοτάκης και δεν ήταν ο Αλ. Τσίπρας.

ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΧΑΡΙΕΝΤΙΣΜΟΙ ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝ.ΑΛ.

Ο τακτικισμός που αρχικά επέτρεψε να δημιουργηθεί υποψία πολιτικού φλερτ μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛ. μάλλον τελειώνει πρόωρα. Αφήνοντας ξεκρέμαστο τον ΣΥΡΙΖΑ και το αφήγημά του περί «προοδευτικής κυβέρνησης». Οσο κι αν κάποιοι από τους αρχικούς χειρισμούς του Ν. Ανδρουλάκη δημιούργησαν την εικόνα του «ισαποστακισμού», μέρα με τη μέρα αναδεικνύονται αφενός η διαφορετική πολιτική κουλτούρα των δύο κομμάτων και αφετέρου οι ανεπούλωτες πληγές του πρόσφατου παρελθόντος.

Χθες το ΚΙΝ.ΑΛ. υπερψήφισε τις συμφωνίες για την αμυντική θωράκιση της χώρας, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να κρύψει πίσω από ένα κραυγαλέα αμήχανο «παρών» το αντιπολιτευτικό του μένος. Το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν εγκατέλειψε ποτέ την υπευθυνότητα και στην πανδημία και στα εθνικά θέματα. Στο προσεχές διάστημα και σχετικά κοντά στο τέλος τους βρίσκονται οι δύο υποθέσεις τις οποίες διερευνά η Δικαιοσύνη: Η σκευωρία Novartis, δηλαδή το παραδικαστικό του Ρασπούτιν, και το ΣΥΡΙΖΑ Channel του Ν. Παππά. Και για τις δύο υποθέσεις τα πορίσματα του ΚΙΝ.ΑΛ. ήταν πιο σκληρά από τα πορίσματα της Ν.Δ.

Υπάρχει και το σχεδόν διαχρονικό και καθολικό εύρημα των δημοσκοπήσεων: Οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης τις περισσότερες φορές επικροτούνται από τους ψηφοφόρους του ΚΙΝ.ΑΛ. περισσότερο απ’ ό,τι επικροτούνται από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. Η πρόσφατη δημοσκόπηση της Opinion Poll εισέφερε κι ένα νέο στοιχείο: Ενώ το 49,1% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ θέλει κυβέρνηση συνεργασίας με το ΚΙΝ.ΑΛ., το 37,8% των ψηφοφόρων του ΚΙΝ.ΑΛ. προτιμά κυβέρνηση συνεργασίας με τη Ν.Δ. Στο χώρο του Κέντρου ο Αλ. Τσίπρας έρχεται σταθερά τρίτος, πίσω και από τον Κ. Μητσοτάκη και από τον Ν. Ανδρουλάκη.

Είναι λογικό ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ. να προσπαθήσει να δημιουργήσει «χώρο» για το κόμμα του και να «παίξει» και με τα αντι-Δεξιά αντανακλαστικά ενός μέρους της εκλογικής βάσης του παλιού ΠΑΣΟΚ, το οποίο εδώ και χρόνια έχει διαμοιραστεί μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛ., με τη μερίδα του λέοντος να την έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρει. όμως, ότι εκτός από τους «γερμανοτσολιάδες» και τον «Ολαντρέου», εκτός από τους προπηλακισμούς στελεχών του κι εκτός από το στήσιμο της Novartis, υπάρχει πλέον κι ένα πολιτιστικό χάσμα με τον Πολακικό ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Ν. Ανδρουλάκης φαίνεται πως εννοεί την «αυτόνομη πορεία», που ήταν η βασική σημαία της εκλογής του. Οπως εννοεί και το ότι δεν θα γίνει «σωσίβιο του Τσίπρα». Πόσω μάλλον όταν βλέπει ότι στις διπλές εκλογές που έρχονται το πολύ σε ένα χρόνο μπορεί να είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι δρόμοι του Αλ. Τσίπρα και του Ν. Ανδρουλάκη δεν συναντιούνται. Εκτός κι αν ο τέως πρωθυπουργός δεχθεί να βρεθεί υπό τον Ν. Ανδρουλάκη.

Ο ΠΟΛΥΦΕΡΝΟΣ κ. ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΟΣΙΟΥ

Η έκπτωση από το αξίωμα του προέδρου της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων δεν εύκολο… επίτευγμα. Κι όμως, το κατάφερε ο Γ. Χατζηθεοδοσίου, αποδοκιμαζόμενος από τα 7 από τα 11 μέλη του Δ.Σ. για τη συμπεριφορά του και την έλλειψη πνεύματος συνεργασίας. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο κ. Χατζηθεοδοσίου, ο οποίος προσπαθεί να «πολιτικοποιήσει» την καθαίρεσή του, έχει πολυσχιδή πολιτική διαδρομή, έχοντας βρεθεί κατά καιρούς «κοντά» σε όλα τα μεγαλύτερα κόμματα. Εχει περάσει από το ΠΑΣΟΚ και τώρα φλερτάρει με το ΚΙΝ.ΑΛ., ενώ βρέθηκε πολύ κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν κυβέρνηση και διατηρούσε καλές σχέσεις με κορυφαίους υπουργούς του. Μετά τις εκλογές του 2019 έψαξε «αποκούμπι» και στη Ν.Δ. Βρήκε, κι έτσι τον Αύγουστο του 2021 εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων. Μέσα σε μόλις 6 μήνες όμως κατάφερε να αναστατώσει την ΚΕΕΕ, αλλά και να μετατραπεί σε «αντικυβερνητική ντουντούκα». Παράγοντες του επιμελητηριακού χώρου λένε ότι ο κ. Χατζηθεοδοσίου «ανέβασε στροφές» μετά την εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ.

Οι πιο «κακές γλώσσες» λένε ότι θα πάει με «όποιο κόμμα του δώσει θέση στο Επικρατείας». Αλλά «κακές γλώσσες» είναι, τι θα πουν; Ο ίδιος, πάντως, έχει επιδείξει εντυπωσιακή ευελιξία και προσαρμοστικότητα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου