Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΒΕΒΑΙΑ, όπως με όλα τα πράγματα στη χώρα μας, πολύ εύκολα πάμε από το ένα άκρο στο άλλο. Ετσι, υπήρξαν περιπτώσεις μαθητών που έγραψαν 12, ακόμα και 14, και έχασαν τη σχολή που ήθελαν λόγω της ελάχιστης βάσης.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και αυτά τα λάθη θα διορθωθούν στις προσεχείς πανελλαδικές εξετάσεις. Το θέμα είναι να μην προκύψουν νέα μπερδέματα με τους συντελεστές βαρύτητας.

ΟΙ συντελεστές βαρύτητας υπήρχαν και παλαιότερα, αλλά ήταν συγκεκριμένοι, ανά δέσμη τότε. Τώρα, κάθε τμήμα βάζει τον δικό του συντελεστή βαρύτητας. Με αποτέλεσμα ο υποψήφιος να συγκεντρώνει διαφορετικά μόρια, ανάλογα με το τμήμα που θέλει να εισαχθεί. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μπάχαλο που μπορεί να δημιουργηθεί όταν οι μαθητές φτιάξουν το μηχανογραφικό τους.

ΤΟ ζήτημα, όμως, είναι άλλο. Δεν θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουν τα μερεμέτια στον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια; Κάθε χρόνο και κάποιες μικρές ή μεγαλύτερες αλλαγές. Πού αποσκοπούν; Ποια είναι η μεγαλύτερη εικόνα; Βοηθούν στο να περιοριστεί η υπερφροντιστηριοποίηση; Αλλάζει κάτι στη στενή και στεγνή λογική του Λυκείου;

ΤΟ εκπαιδευτικό σύστημα, και ιδιαίτερα το σύστημα των Πανελλαδικών, θυμίζει τη φορολογία. Κάθε λίγο και λιγάκι όλο και κάτι αλλάζει. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος με τι θα βρεθεί αντιμέτωπος.

ΤΗΝ κουβέντα την έχουμε κάνει αρκετές φορές. Καταντάει κουραστικό πια. Το πρόβλημα είναι πως ο κύριος πυλώνας της εκπαίδευσης είναι το παρεκπαιδευτικό σύστημα των φροντιστηρίων. Οσο δεν αλλάζει αυτό το καθεστώς, δεν μπορούμε να ελπίζουμε στο δημόσιο σχολείο. Χρειάζεται αναβάθμιση. Εχουν χαθεί πολλές δεκαετίες.

ΝΑΙ, είναι σωστή η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να αλλάξει τα προγράμματα σπουδών για όλα τα μαθήματα, όπως και να φρεσκάρει τα σχολικά βιβλία. Αλλά δεν αρκεί.

ΟΙ ίδιοι, μη αξιολογημένοι, εκπαιδευτικοί θα πρέπει να υιοθετήσουν νέους τρόπους διδασκαλίας, να ακολουθήσουν μια νέα φιλοσοφία διδασκαλίας. Πιστεύει κανείς ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Μακάρι να γίνει, αλλά μοιάζει απίθανο.

ΟΛΑ ξεκινούν από το έμψυχο δυναμικό. Ενα σημαντικό κομμάτι των εκπαιδευτικών και θέλει και μπορεί να ακολουθήσει τις όποιες αλλαγές. Ενα άλλο κομμάτι όμως ούτε θέλει ούτε μπορεί. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Μετά έρχονται τα προγράμματα σπουδών. Και τελευταίοι οι συντελεστές βαρύτητας μαθημάτων.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr