Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Ετσι κι αλλιώς, μην ξεχνιόμαστε, με αυτό τον τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ανέλθει στην εξουσία. Αδιαφορώντας πλήρως για την πραγματικότητα αλλά και για τις συνέπειες που υπήρξαν για τη χώρα και τους πολίτες, έριξε την προηγούμενη κυβέρνηση μέσω της μη εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας και κέρδισε τις εκλογές με ανεδαφικές υποσχέσεις. Oταν βέβαια ανέλαβε τη διακυβέρνηση, απλά δεν ήξερε τι να κάνει, με αποτέλεσμα ένα μίγμα από ιδεοληψίες και παλινωδίες να μας οδηγήσουν στο τρίτο Μνημόνιο.

ΚΟΡΥΦΑΙΑ στιγμή πολιτικής εκμετάλλευσης και εξαπάτησης της κοινωνίας αποτέλεσε το δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2015. Ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε ένα ερώτημα απλά για να επιτύχει μια πολιτική νίκη. Γι’ αυτό και μόλις λίγες ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης μετέτρεψε το «όχι» σε «ναι». Γνώριζε πολύ καλά ότι αν εφάρμοζε το «όχι», για το οποίο προπαγάνδιζε η χώρα, θα είχε οδηγηθεί σε έξοδο από την ευρωζώνη, ίσως και από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ κατάσταση ζήσαμε πέρσι το καλοκαίρι με το διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών. Η κυβέρνηση υπό την καθοδήγηση του Νίκου Παππά άνοιξε ένα υποτιθέμενα τεράστιο πολιτικό θέμα και στην προσπάθειά της να το εκμεταλλευτεί κομματικά αυτοπαγιδεύτηκε σε ένα φιάσκο τεραστίων διαστάσεων, για το οποίο γελούσαν ακόμη και οι κατσίκες στα βοσκοτόπια της Ιθάκης.

ΤΩΡΑ ο πρωθυπουργός ξεκινάει μια ακόμη θεατρική παράσταση, από την οποία θα επιχειρήσει να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Χωρίς σεβασμό και δεύτερες σκέψεις «παίζει» με την αναθεώρηση του Συντάγματος. Στο πλαίσιο της ψευτοαριστερίστικης ιδεολογίας θα ξεκινήσει ηλεκτρονική διαβούλευση με τους πολίτες για ένα σωρό σημαντικά και ασήμαντα θέματα.

ΑΡΚΕΙ κανείς να διαβάσει τις 53 ερωτήσεις που θα τεθούν προς τους πολίτες. Η κυβέρνηση ρωτάει αν πρέπει να κατοχυρωθούν συνταγματικά η απλή αναλογική, αν μπορεί να ορκίζεται εξωκοινοβουλευτικός πρωθυπουργός και αν πρέπει να γίνονται εθνικά ή τοπικά δημοψηφίσματα για… ψύλλου πήδημα. Μέσα από μια κατ’ επίφαση στροφή προς την αμεσοδημοκρατία προσπαθούν να θεσμοθετήσουν επικίνδυνες ιδεοληψίες.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, όμως, και ερωτήσεις που δεν έχουν ουσιαστικό νόημα. Οπως αν πρέπει να κατοχυρωθούν συνταγματικά οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, η ανταπεργία, μη αποκρατικοποίηση για ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, λιμάνια και ακίνητα-φιλέτα. Οι αποφάσεις για όλα τα παραπάνω σοβαρά ζητήματα είτε έχουν ήδη παρθεί είτε θα συμφωνηθούν στο αμέσως προσεχές διάστημα με την τρόικα. Τα εργασιακά περιλαμβάνονται στα προαπαιτούμενα της δεύτερης αξιολόγησης. Η ΔΕΗ βαίνει προς ιδιωτικοποίηση, ο ΟΛΠ πουλήθηκε, το ίδιο θα συμβεί και με τον ΟΛΘ, ενώ όλη η δημόσια ακίνητη περιουσία πέρασε με την ψήφο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. στο υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι οι πολίτες παίρνουν θέση κατά των αποκρατικοποιήσεων. Τότε, τι θα γίνει; Θα ακυρώσει η κυβέρνηση τις συμβάσεις παραχώρησης ή τους διαγωνισμούς; Οχι, βέβαια, γιατί αποτελούν μέρος του Μνημονίου. Απλά πουλάει και πάλι σανό. Θα πολιτικολογήσει κατά των ιδιωτικοποιήσεων και με δάκρυα… Σπίρτζη θα προχωρήσει στα συμφωνηθέντα με την τρόικα.

Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ του Συντάγματος είναι πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση για να τη χειριστεί η ασόβαρη παρέα του Μαξίμου. Για να πάει η χώρα μπροστά πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει τα μικροπολιτικά παιχνίδια είτε με την οικονομία είτε με τους θεσμούς του κράτους. Αλλιώς, πάλι οι πολίτες θα ψηφίζουν «όχι», ο Τσίπρας θα εφαρμόζει το «ναι» και η κοροϊδία θα συνεχίζεται…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου