Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Απελευθέρωση από ανελκυστήρες. Ορειβατικά ατυχήματα. Εργατικά ατυχήματα. Απεγκλωβισμός σε σεισμούς. Μεταφορές ατόμων. Τροχαία ατυχήματα. Ανοιγμα θυρών. Ενέργειες σε πάσης φύσεως ακραία καιρικά φαινόμενα. Απελευθέρωση οδοστρώματος. Μεταφορά ασθενών. Πλύσιμο οδού. Πυρκαγιές μεταφορικών μέσων ξηράς, αέρος και θαλάσσης. Τρομοκρατικές ενέργειες. Διάσωση ζώων. Καταρρεύσεις παντός τύπου. Αναζήτηση εξαφανισμένων. Αντιμετώπιση μαζικών καταστροφών.

Εν συντομία (που λέει ο λόγος) δουλειά της Πυροσβεστικής είναι να αντιμετωπίζει ό,τι μπορεί να πάει από λίγο έως πάρα πολύ στραβά. Φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές, υβριδικές απειλές, σεισμούς, πλημμύρες, ακραίες χιονοπτώσεις, αεροπορικά, σιδηροδρομικά, τροχαία, εργατικά ατυχήματα, πτώση σε λίμνες και ποταμούς, λιποθυμίες σε φαράγγια. Κάπως έτσι κυλάει μια μέρα στο γραφείο για τους άνδρες και γυναίκες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Ενα γραφείο χωρίς ερμητικά κλειστά παράθυρα και πόρτες που θα κρατήσουν μακριά τα επικίνδυνα αιωρούμενα σωματίδια, γιατί η δουλειά τους είναι εκεί έξω. Στη φωτιά, τον καπνό και τη στάχτη, στις πλημμύρες και τους σεισμούς. Αλλά αυτόν τον όρκο πήραν και αυτόν τιμούν.

Οσο ηρωικό όμως είναι αυτό που κάνουν, άλλο τόσο είναι και ανθρώπινο. Απαράλλαχτα ίδιο και ανεκτίμητα πολύτιμο με το υπεράνθρωπο έργο των γιατρών και των νοσηλευτών που πολεμούν με τις δικές τους θεομηνίες σε αίθουσες εντατικής θεραπείας, σε μοναχικά δωμάτια νοσηλείας, σε ακριτικά Κέντρα Υγείας. Οι εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής είναι σαν τους πρωταγωνιστές χολιγουντιανών ταινιών δράσης αλλά με αληθινό σενάριο, χωρίς κασκαντέρ και δεύτερη λήψη. Μήπως, λοιπόν, ξανασκεφτεί η Πολιτεία τις προτεραιότητες και τις υποσχέσεις της; Χρειάζεται μεγαλύτερη ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό, υποδομές, ατομικά μέσα προστασίας. Ολα μαζί δεν γίνονται, όμως από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε. Η ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά για την Πυροσβεστική και η οικονομική επιβράβευση των υγειονομικών είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει. Οχι όταν τελειώσουν όλα αυτά, γιατί «αυτά» είναι η πραγματικότητα που δεν τελειώνει ποτέ.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου