Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με την επαναστατική εγκύκλιο 2997 της 24ης Ιουνίου του σωτήριου έτους 1864 βγήκε μπροστά και με πύρινο λόγο απευθύνθηκε σε ιεράρχες και πιστούς: Εμβολιαστείτε αλλιώς αμαρτάνετε και γίνεστε αυτόχειρες. Αυτό ήταν το γενναίο και καθαρό μήνυμα που εξέπεμψε. Ηταν η ευλογία κατά της ευλογιάς.

Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Την εγκύκλιο «Περί δαμαλισμού και αναδαμαλισμού επί της νόσου ευλογίας» με την οποία σημειωνόταν ότι η ευλογιά «καταμαστίζει την ελληνικήν κοινωνίαν καταστρέφουσα την δημοσίαν υγείαν», υπέγραφαν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόφιλος (1862-1873) και οι μητροπολίτες Αργολίδος, Φθιώτιδος, Χαλκίδος και Μαντινείας-Κυνουρίας. Οι φωτισμένοι ιεράρχες χωρίς κανένα δισταγμό διατύπωναν την πεποίθηση ότι ο εμβολιασμός και η επανάληψή του αποτελεί «το μοναδικόν αντίδοτον φάρμακον και το ασφαλέστατο εν τη πασχούση κοινωνία μέσον προς ύφεσιν, προς αποτροπήν της μεταδόσεως και εντελή εξάλειψιν της ολεθρίου ταύτης νόσου» και ταυτόχρονα προχώρησαν ένα ακόμα βήμα, λέγοντας πως οι αρνητές διαπράττουν θανάσιμο αμάρτημα και γίνονται αυτόχειρες.

Η εγκύκλιος καλούσε τους ιεροκήρυκες όλης της επικράτειας να απευθυνθούν στους πιστούς εντός και εκτός ναών, να τους εξηγήσουν τους κινδύνους της ασθένειας και κυρίως, να εμπιστευθούν τους «επιστήμονας ιατρούς».

Σήμερα, 200 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση η Εκκλησία καλείται και πάλι ως πνευματικός ηγέτης να συστρατευτεί στον αγώνα για την καταπολέμηση μιας θανατηφόρας πανδημίας και να συμμετάσχει ενεργά στην εκστρατεία υπέρ του εμβολιασμού, αξιοποιώντας την ακατάλυτη σχέση που έχει με τους πιστούς. Η εγκύκλιος που αποφασίστηκε να απευθύνει στον λαό με τους θεολογικούς λόγους υπέρ της επιστήμης είναι σημαντική, αλλά δεν φθάνει.

Το φυλλάδιο με τις ερωτήσεις και απαντήσεις που θα συνταχθεί με τη βοήθεια του υπουργείου Υγείας και του Σωτήρη Τσιόδρα και θα διανεμηθεί στους ναούς είναι επίσης σημαντικό, αλλά εδώ που είμαστε ούτε αυτό φθάνει. Θα χρειαστεί δραστική απομόνωση των σκληρών αρνητών ιεραρχών, αυστηρότατα μέτρα εντός των εκκλησιών και αξιοποίηση στο έπακρο της πειθούς που ασκεί.

Στον ενάμιση χρόνο που πέρασε από την εμφάνιση της πανδημίας περισσότεροι από 12.800 άνθρωποι πέθαναν μόνοι τους, μακριά από την παρηγορητική αγκαλιά των αγαπημένων τους, χωρίς να έχουν το δικαίωμα ούτε του ύστατου χαίρε. Στο ίδιο διάστημα η σχέση Εκκλησίας-κράτους δοκιμάστηκε σκληρά από το κλείσιμο των ναών και το ζήτημα της μεταλήψεως, όμως άντεξε.

Τώρα που η ανθρωπότητα έχει τη θεραπευτική δύναμη του εμβολίου στα χέρια της, είναι η μεγάλη ευκαιρία για να σωθούν χιλιάδες άνθρωποι που παραμένουν ανεμβολίαστοι και έκθετοι στη μετάλλαξη Δέλτα. Η κλεψύδρα του χρόνου αδειάζει επικίνδυνα όχι όμως και η δύναμη που μπορεί να έχει ένα πατερικό κήρυγμα υπέρ της σωτηρίας της ψυχής και της υγείας του ναού που την περιβάλλει. Του σώματος.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου