Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Το θέμα κρίθηκε σε γενικές γραμμές βατό και εν πολλοίς αναμενόμενο, σε αντίθεση με την πραγματική ζωή, που είναι διαβαθμισμένης δυσκολίας και απρόβλεπτη.

Σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά και ταυτόχρονα προοδεύει, σε μια εποχή που μια τρομακτική ασθένεια διαδέχθηκε μια παγκόσμια οικονομική κρίση και σε μια γενιά που είδε την καθημερινότητά της να «παγώνει» μέχρι να βρεθεί η θεραπεία, ποια μπορεί να είναι η σωστή απάντηση; Το ερώτημα δεν είναι φιλοσοφικό, αλλά πρακτικό, και δεν έχει να κάνει με την αξιολόγηση που θα δώσουν οι βαθμολογητές, οι οποίοι έχουν και τη γνώση και τα εργαλεία να κρίνουν αντικειμενικά τα γραπτά των παιδιών. Το ερώτημα αφορά το μέλλον καθενός νέου και νέας ξεχωριστά και της κοινωνίας σαν σύνολο.

Η αλήθεια είναι ότι οι νεότερες γενιές μεγάλωσαν εν μέσω οικονομικής κρίσης, που σημαίνει ότι οι οικογένειές τους δυσκολεύτηκαν να τους παράσχουν ακόμα και τα βασικά, πολλοί έμειναν άνεργοι, άλλοι αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους. Πάνω που τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται, ήρθε η υγειονομική κρίση και το παγκόσμιο, παρατεταμένο λοκντάουν.

Ο κόσμος σχεδόν σταμάτησε να γυρίζει, με εξαίρεση την επιστημονική κοινότητα που έψαχνε θεραπεία και εμβόλια, αλλά και την τεχνολογία που επέτρεψε σε εκατομμύρια παιδιά -τουλάχιστον στον αναπτυγμένο κόσμο- να συνεχίσουν την τηλεκπαίδευση. Κάπως έτσι η πιο άτυχη γενιά ήταν ταυτόχρονα και η πιο τυχερή.

Αρκεί να αναλογιστεί κάποιος τους νέους και τις νέες που έζησαν τη Μεγάλη Γρίπη του 1918, οι οποίοι δεν είχαν την πολυτέλεια να μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα σε τέσσερα μέχρι στιγμής και δεκάδες πολύ σύντομα αποτελεσματικά εμβόλια κατά του κορονοϊού.

Ομως αυτή είναι η μεγάλη εικόνα, η κοινωνιολογική θα λέγαμε. Οταν αρχίσουμε να ζουμάρουμε, τότε βλέπουμε πως κάθε ζωή και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Διαφέρουν οι ανάγκες, οι επιθυμίες, οι ικανότητες και φυσικά οι ευκαιρίες.

Οι πανελλαδικές εξετάσεις μπορεί να είναι ένα αδιάβλητο σύστημα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι το μοναδικό που μπορεί να οδηγήσει έναν νέο άνθρωπο σε μια καλύτερη, σε μια πιο ευτυχισμένη και δημιουργική ζωή.

Η μόρφωση και η εκπαίδευση μπορούν να κατακτηθούν μέσα από πολλούς δρόμους και δεν περνούν κατ’ ανάγκη μέσα από ένα ΑΕΙ με την έννοια που γνωρίζαμε τις περασμένες δεκαετίες. Καλή επιτυχία σε όλους.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου