Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Το ωραίο είναι ότι υπάρχει περίπτωση να συμβεί και το ανάποδο. Δηλαδή από εκεί που οι Σοσιαλιστές δεν έλπιζαν σε κάτι καλύτερο από την πέμπτη θέση εξαιτίας της καταστροφικής προεδρίας Ολάντ, τώρα χτυπάνε με αξιώσεις τον β’ γύρο! Μπορεί ο «αριστερός» Μπενουά Αμόν να πάγωσε τη συστημική γραφειοκρατία και τους βαρώνους του PS, αλλά η φιλολαϊκή ατζέντα του, με παροχές που αποστρέφεται η νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, άγγιξε τους ψηφοφόρους. Τα ποσοστά του ανέβηκαν στο 17%-18%, φέρνοντάς τον σε απόσταση αναπνοής από τον «κεντρώο της αγοράς» Εμανουέλ Μακρόν και τον μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας Φιγιόν, που βολοδέρνουν στο 20%, πίσω από τη Λεπέν.
Τραμπ, Μπάιντεν και το δράμα των ομήρων
Η υποψηφιότητα Αμόν δημιούργησε απρόσμενη δυναμική στο σύνολο της «αντιγερμανικής/ αντι-λιτότητα» Αριστεράς, με αποτέλεσμα ο ριζοσπάστης Ζαν-Λικ Μελανσόν (9,5% δημοσκοπικά) και ο Πράσινος Γιανίκ Ζαντό (2,5%) να παζαρεύουν την απόσυρσή τους -φυσικά με σκληρούς όρους- υπέρ ενός κοινού υποψηφίου της Αριστεράς, που θα μπορούσε να περάσει στον β’ γύρο, ακόμη και να κατακτήσει την προεδρία! Αυτό κι αν θα ήταν ανατροπή.
Διαβλέποντας τον κίνδυνο ο Μακρόν -που αρχικά επωφελήθηκε από την πτώση Φιγιόν- έριξε τα δίχτυα του στον παραδοσιακό κεντρώο Φρανσουά Μπαϊρού και στο 4,5% των οπαδών του. Δυσαρεστημένος όμως ο τελευταίος, διαφώνησε με τις «υπερκαπιταλιστικές» απόψεις του Μακρόν, ο οποίος θέλει να καταργήσει τον φόρο μεγάλης περιουσίας και να θεσπίσει φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους δωρητές κομμάτων. Το παιχνίδι θα κρέμεται σε μια κλωστή. Κι έτσι…
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου