Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Μόνιμοι στόχοι για τους οποίους ο τσαμπουκάς του δεν αποδίδει. Οι εποχές φαίνεται να αλλάζουν. Κατάφερε με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον μεγαλοϊδεατισμό του για την επανίδρυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το σπάταλο κράτος να παραγάγει εντός και εκτός Τουρκίας αρνητικά αποτελέσματα.

Με την ανάδειξη στην προεδρία των ΗΠΑ του Μπάιντεν δυσκόλεψε και η σχέση του με τις ΗΠΑ, χωρίς να παραβλέπουμε ότι το υπουργείο Εξωτερικών -αν όχι και ο υπουργός Εξωτερικών, προσωπικά- κυριαρχείται από φιλότουρκο πνεύμα.

Στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που λίγους μήνες πριν η ηγεσία της διαγκωνιζόταν για μια θέση στον καναπέ του Ερντογάν -αποβλέποντας στις οικονομικές δοσοληψίες-, υπάρχει προβληματισμός. Σημειώνω ότι και η προστάτιδα καγκελάριος, η οποία αποχωρεί, δεν μπορεί να του προσφέρει την προηγούμενη ασυλία.

Σε αυτή τη γενική εικόνα, αν προστεθεί η εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία, με έμφαση στην κατάρρευση της οικονομίας αλλά και στα οικονομικά σκάνδαλα που αγγίζουν τον πυρήνα της οικογένειας Ερντογάν, μάλλον ο πολυχρονεμένος ψάχνει για «λύσεις»: Είτε μια εθνικά θεαματική έξοδο από τον κλοιό των προβλημάτων είτε να τα βρει, όπως μπορεί, με τη διεθνή κοινότητα. Η πρώτη «λύση» μάλλον πρέπει να απασχολεί το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, μόνιμα.

Αυτά σκεφτόμουν διαβάζοντας τις αθλιότητες κάποιου Τούρκου υφυπουργού που ήρθε χθες στην Ελλάδα. Είναι από αυτούς που κατά καιρούς στέλνει ο Ερντογάν για να κάνουν δηλώσεις του είδους: «Συναντηθήκαμε με εκπροσώπους της τουρκικής κοινότητας και θρησκευτικούς λειτουργούς», εννοώντας τους Ελληνες υπηκόους, μουσουλμάνους στο θρήσκευμα.

Στη συνέχεια, «ανακάλυψε» ότι «δέχονται πιέσεις, περιορισμούς στην ελευθερία της γλώσσας, της θρησκείας και της λατρείας». Για να καταλήξει: «Είμαστε πάντα κοντά στους δικούς μας ανθρώπους που διατηρούν την ταυτότητα και τη θρησκεία τους απέναντι σε κάθε αντιξοότητα». Διαβάζεις αυτές τις επαναλαμβανόμενες τουρκικές «καταγγελίες» και σαλτάρεις.

Από πού συμπεραίνει ότι πιέζονται οι κοινότητες; Ας κοιτάξει τη χριστιανική στην Κωνσταντινούπολη για να δει ποιος πιέζει. Ποιος εμποδίζει την ελευθερία στη γλώσσα, όταν τα Ελληνόπουλα, μουσουλμανάκια στο θρήσκευμα, διδάσκονται κυρίως την τουρκική; Θα ήθελε να μη διδάσκονται ελληνικά για να μένουν αυτά τα παιδιά στο περιθώριο. Εύκολοι στόχοι της τουρκικής προπαγάνδας μέσα στη χώρα μας! Εμποδίζει η ελληνική Πολιτεία τους Ελληνες μουσουλμάνους να πιστεύουν και να λατρεύουν τον Αλλάχ; Οι μιναρέδες στη Θράκη είναι περισσότεροι από τα καμπαναριά.

Δεν χρειάζονται απαντήσεις στους αναιδείς επισκέπτες-εκπρόσωπους της τουρκικής κυβέρνησης. Αρκούν οι ερωτήσεις: Πώς ξεπατώθηκε η κοινότητα των 110.000 Τούρκων υπηκόων, χριστιανών το θρήσκευμα, δηλαδή των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης; Ποιος εγγυάται την ελευθερία και την ασφάλεια των λίγων ακόμη που έχουν απομείνει στην Κωνσταντινούπολη; Γιατί εκεί που μας χρωστούσανε, ζητάνε και το βόδι!

Από την έντυπη έκδοση