Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Παρά την εντυπωσιακή πρόοδο που έχει γίνει με την ανακάλυψη των καινοτόμων εμβολίων και τις ολοένα βελτιούμενες φαρμακευτικές θεραπείες, γεγονός είναι ότι ο ιός εξακολουθεί να μας ξαφνιάζει δυσάρεστα. Σαν ένας πανέξυπνος κακοποιός, καταφέρνει να είναι διαρκώς ένα βήμα μπροστά από το διώκτη του. Οταν λοιπόν βεβαιότητες δεν υπάρχουν, αναγκάζεσαι να διαχειριστείς το ρίσκο. Και αυτό έχει ρίσκο.

Στη Μεγάλη Βρετανία, για παράδειγμα, φαίνεται πως προκρίνεται για λόγους επείγουσας ανάγκης ο μαζικός εμβολιασμός ακόμα και με συνδυασμό δόσεων. Επίσης, το μεσοδιάστημα ανάμεσα στις δύο δόσεις δεν θα είναι αυστηρά στις 4 εβδομάδες αλλά μπορεί να επιμηκυνθεί έως και 12 εβδομάδες. Είναι προφανές πως σε ένα τοπίο που μοιάζει με κινούμενη άμμο και με την παγκόσμια ζήτηση που υπάρχει για δισεκατομμύρια εμβόλια να ζορίζει τα ήδη ασφυκτικά περιθώρια, θα υπάρχουν αλλαγές και προσαρμογές των σχεδίων. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη αρνητικό, ωστόσο «για να υπολογίσουμε τα πιθανά οφέλη και τους κινδύνους πρέπει να έχουμε απόλυτη διαφάνεια», σημειώνει ο Ηλίας Μόσιαλος.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τέτοια διλήμματα, τουλάχιστον προς ώρας. Οι εμβολιασμοί προχωρούν σύμφωνα με το πρόγραμμα και τα επιστημονικά δεδομένα που προκύπτουν από την παγκόσμια κοινότητα επαναξιολογούνται διαρκώς.

Ωστόσο, μας απασχολεί κάτι άλλο: το άνοιγμα των σχολείων στις 11 Ιανουαρίου. Αν αφορά όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, τότε θα είναι το πρώτο μαζικό άνοιγμα ενός τομέα μετά από σχεδόν 2 μήνες εθνικού λόκνταουν και χωρίς να έχουν συμπληρωθεί 15 ημέρες από την Πρωτοχρονιά. Η εμπειρία δείχνει ότι το σχολικό περιβάλλον είναι από τα πιο ασφαλή που υπάρχουν, ωστόσο η ίδια εμπειρία δείχνει επίσης ότι για τη μετάβαση των παιδιών στο σχολείο θα κινητοποιηθεί μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Επίσης, όσα μέτρα και αν ληφθούν για τις μετακινήσεις, ο αερισμός των σχολικών αιθουσών και οι ανάσες των διαλειμμάτων τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, όσο τουλάχιστον ήταν τον Οκτώβριο.

Από την άλλη, αν σε κάτι συμφωνούν όλοι, είναι ότι η παρατεταμένη απομάκρυνση των παιδιών από το σχολικό περιβάλλον και η έλλειψη κοινωνικής επαφής με τους συνομηλίκους τους θα έχουν δραματικές, ανυπολόγιστες συνέπειες στον ψυχισμό μιας ολόκληρης γενιάς, της πρώτης γενιάς μετά τον πόλεμο που αναγκάστηκε να μείνει μακριά από το σχολείο. Ωστόσο, χάρη στην τεχνολογία αυτή η γενιά δεν έμεινε μακριά από την εκπαίδευση. Ας το βάλουμε και αυτό στη ζυγαριά, μαζί με τα επιδημιολογικά δεδομένα των επόμενων ημερών.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr