Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

«Η αντίληψή μας για τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό, τα πιστεύω μας, συλλογικά και ατομικά, είναι πλέον παντελώς ακατανόητα. Το Brexit είναι απολύτως παράλογο, είναι απόδειξη της απώλειας της πολιτικής μας κρίσης και των άθλιων διπλωματικών επιδόσεων. Αυτά που πήγαιναν λάθος στην Ευρώπη θα μπορούσαν να αλλάξουν εκ των έσω. Νομίζω πως οι δεσμοί μου με την Αγγλία σχεδόν έσπασαν τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα είδος θλιβερής απελευθέρωσης» (συνέντευξη στον Guardian).

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ των τελευταίων ημερών, με τη Μεγάλη Βρετανία αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο και με χαοτικές ουρές φορτηγών στα σύνορά της, θα μπορούσε να είναι προβολή από ένα μέλλον με Brexit χωρίς συμφωνία. Η χώρα βρίσκεται στη δίνη κοσμογονικών αλλαγών έχοντας παραδώσει τα ηνία της διακυβέρνησης σε μια ομάδα πολιτικών που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε Johnson & Farage Co. Από το δημοψήφισμα μέχρι τις τελευταίες εθνικές εκλογές μια σειρά λανθασμένων αποφάσεων οδηγεί έναν περήφανο λαό στην άκρη του γκρεμού χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Η επέλαση του κορονοϊού άλλωστε δεν έκανε κάτι παραπάνω από αυτό που μπορούσε: Χτύπησε έναν ήδη αδύναμο οργανισμό, ένα εξουθενωμένο κράτος με υποκείμενο νόσημα: το Brexit.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ φιγούρα του Μπόρις Τζόνσον έχει πάψει εδώ και καιρό να αποτελεί αντικείμενο ανέμελων αστεϊσμών στις παμπ του Λονδίνου και στα πενάκια των σκιτσογράφων. Το επιτηδευμένα ανεπιτήδευτο στιλ του, ο τρόπος που κουρεύεται, που περπατάει, που στέκεται είναι κάτι που ήξερε να πουλά από τα χρόνια της δημοσιογραφίας. Τότε, που ένιωθε ελεύθερος να γράφει προβοκατόρικα κείμενα χωρίς να διστάζει να χρησιμοποιεί fake news. Το έκανε με ευφυή τρόπο είναι η αλήθεια. Αλλωστε, κανείς δεν αμφισβήτησε ποτέ την εξυπνάδα του, σε αντίθεση με την έμφυτη κλίση του στην τεμπελιά.

 Ο ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ Μπόρις ντε Φέφελ Τζόνσον, προερχόμενος από μια πλούσια οικογένεια με αριστοκρατικές ρίζες, εκμεταλλεύτηκε όλα τα μέσα που του παρείχε η καταγωγή του. Χάρη στις υψηλές γνωριμίες των γονιών του προσελήφθη στους Times, μέχρι που αποκαλύφθηκε ότι είχε επινοήσει ένα ιστορικό παράθεμα. Μετά την απόλυσή του, μεταπήδησε -λόγω γνωριμίας με τον εκδότη- στην Daily Telegraph και κάποια στιγμή στις αρχές του ’90, βρέθηκε ανταποκριτής στις Βρυξέλλες. Ο εκκεντρικός Βρετανός βρήκε εκεί το πρόσφορο έδαφος που έψαχνε για να αναπτύξει τον ευρωσκεπτικισμό του. Και όταν η αλήθεια τον εμπόδιζε, δημιουργούσε τη δική του. Ψάξτε την ιστορία για την «Ευρώπη που ήθελε να απαγορεύσει τις ίσιες μπανάνες» και θα βρείτε το όνομά του. Από κει και πέρα, η εξέλιξή του είχε τον ρυθμό ταινίας που παίζει σε fast forward: Γρήγορη και παραμορφωμένη. Η προσγείωσή του στον αριθμό 10 της Downing Street έκανε ακόμα και τους πιο συντηρητικούς αναλυτές να αναπολούν την Τερέζα Μέι.

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ πολιτικής εξαργύρωσης της «πρωτιάς» της Μ. Βρετανίας στην έναρξη των εμβολιασμών, ότι δήθεν το Brexit τούς επέτρεψε να κινηθούν γρηγορότερα, είναι όχι μόνο fake ερμηνεία των γεγονότων, αλλά μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη για τους πολίτες. Ο Μπόρις Τζόνσον αρχικά δεν αντιλήφθηκε τη σοβαρότητα της πανδημίας, μετά επέλεξε την ανοσία της αγέλης και τώρα, που δείχνει να έχει χάσει κάθε έλεγχο, αποφασίζει αιφνιδιαστικό lockdown χωρίς να ξέρει το επόμενο βήμα του.«Just do the damn deal» (τελείωνε με την αναθεματισμένη συμφωνία), φωνάζουν οργισμένοι οι Βρετανοί αρθρογράφοι, ελπίζοντας πως έστω και την τελευταία στιγμή ο Τζόνσον θα φερθεί όπως αρμόζει στην πιο κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας τους. Να προχωρήσει σε ένα έντιμο σχέδιο αποχώρησης, να αποτρέψει το οικονομικό και εμπορικό χάος και να αφήσει τους υπουργούς του να ασχοληθούν σοβαρά με την πανδημία. Ομως τέτοιο happy end δεν θα τολμούσε να το σκεφτεί ούτε ο Τζον Λε Καρέ για τον αγαπημένο του κατάσκοπο.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr