Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες του 2020 το ηθικό πλεονέκτημα πρέπει να εξαλείφθηκε και από το λεξιλόγιο της Αριστεράς-ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλες… Αριστερές, αλλά και δεν άκουσα ποτέ τις ηγεσίες τους να το περιφέρουν από συγκέντρωση σε συγκέντρωση και από λόγο σε λόγο.

Οποιος το κατέχει, ποία χρεία διαφήμισης έχει; Νοβάρτις, Παππάς-Μιωνή, Λεγραινά, Folie Folie, «μαγαζάκια» και «μαγαζί-γωνία» όλα σ᾽ ένα μόνο χρόνο; Ποιος να μαντέψει τη συνέχεια, όταν τα στόματα ανοίγουν;

Διανύουμε τις τελευταίες μέρες ενός δυσβάστακτου χρόνου. Φορτώσαμε το 2020 με τόσες ελπίδες, με αισιοδοξία ότι ήρθε στην Ελλάδα η νέα εποχή. Η νέα κυβέρνηση, από την εκλογή και τη συγκρότησή της, απέπνεε αέρα αισιοδοξίας, δύναμης και σταθερότητας.

Το απόθεμα της αισιοδοξίας ξοδεύτηκε από lockdown σε lockdown. Αλλά η δύναμη και η σταθερότητα της κυβέρνησης συμπληρώθηκαν με την αναμφισβήτητη αποτελεσματικότητα και αυτές με υπευθυνότητα και αξιοπιστία.

Ποιες δοκιμασίες δεν μας βρήκαν; Φυσικές καταστροφές, ναρκοθετημένο προσφυγικό, τουρκική επίδειξη επιθετικότητας στα σύνορά μας και μετά ο ιός. Δεν θέλει -και δεν μπορεί- ο Ελληνας να φανταστεί στο τιμόνι της διακυβέρνησης άλλον πλην του Κυριάκου Μητσοτάκη. Περάσαμε Χριστούγεννα που όμοιά τους δεν θυμόμαστε.

Δεν μας παρηγορεί ότι αντιμετωπίζουμε, μαζί με όλον τον πλανήτη, έναν ασύμμετρο εχθρό. Μας ενθαρρύνει το γεγονός ότι η Ελλάδα κυβερνάται από μία ομάδα ανθρώπων με αρχές, αξίες, ικανότητες, θέληση, που και σ’ αυτές τις αντίξοες συνθήκες προτάσσει τον σχεδιασμό του αύριο.

Αυτές τις μέρες κατακλυζόμαστε από εικόνες εορτών περασμένων χρόνων. Ας κρατήσουμε και τις φετινές στη σειρά τους. Μην τις σβήσουμε σαν να μην τις ζήσαμε. Γιατί αυτές, κυρίως αυτές, μας δίδαξαν πολλά: Δεν χρειάζονται τόσα πολλά πράγματα για να γιορτάσουμε.

Οι γιορτές, εντέλει, είναι μέσα μας. Στη διάθεσή μας. Καθρεφτίζονται στα πρόσωπα των ανθρώπων μας, των παιδιών μας, των γονιών μας. Η ευχή είναι ίδια στα χείλη όλων μας: Να είμαστε όλοι καλά.

Από την έντυπη έκδοση