Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Πράγματι κάπως έτσι είναι, επειδή έτσι μάθαμε. Είναι κάτι σαν το εθνικό μας αστείο, ότι είμαστε οι απείθαρχοι και ανυπότακτοι της Ευρώπης. Ενα γαλατικό χωριό στον νότο της γηραιάς ηπείρου, με ήλιο, κεφάτους ανθρώπους και ευρεσιτεχνίες της τελευταίας στιγμής. Ομως έρχεται κάποια στιγμή που το αστείο δεν ακούγεται τόσο πετυχημένο.

Που δεν έχει πια πλάκα, ούτε είναι γοητευτικό και σίγουρα καθόλου ηρωικό να αψηφάς τους κανόνες και την κοινή λογική όταν αυτό που διακυβεύεται είναι η ανθρώπινη ζωή. Μήπως πλέον πρέπει να γίνουμε κάτι λιγότερο από αυτό που η καρικατούρα μας απαιτεί; Να γίνουμε περισσότερο Ελληνες με την πιο αρχαία έννοια που υπάρχει: του μέτρου.

Η αίσθηση του μέτρου και της αυτοσυγκράτησης θα μας χρειαστεί όσο διάστημα διαρκέσει η δεύτερη καραντίνα, θα μας χρειαστεί όταν θα αρχίσει σταδιακά να αίρεται αλλά και όταν θα επανέλθει. Διότι είναι σίγουρο ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δηλαδή οριζόντια ή κατά τόπους, οι περιορισμοί θα επιστρέψουν μαζί με το τρίτο κύμα της πανδημίας.

Ομως την ώρα που όλοι ασχολούμαστε με το πότε θα αρθούν τα τωρινά μέτρα, ίσως ήταν σοφότερο να εστιάζαμε στο πώς θα επανέλθουμε στην όποια κανονικότητα μας περιμένει. Αν για παράδειγμα η Πολιτεία αποφασίσει στις 15 Δεκεμβρίου να ανοίξει το λιανεμπόριο, το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα διασφαλιστεί ότι δεν θα μπουκάρουμε όλοι μαζί στο πρώτο κατάστημα που θα βρεθεί μπροστά μας.

Οσοι κανόνες και αν προβλεφθούν, όσες μεζούρες που θα μετρούν αποστάσεις και αν επιστρατευτούν, όσοι αστυνομικοί και αν ξεχυθούν στους δρόμους, δεν θα είναι αρκετοί.

Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για το κράτος. Πριν αποφασίσει για το πότε, πρέπει να αποφασίσει για το πώς. Θα πρέπει να έχει διασφαλίσει την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση του συστήματος Υγείας, να φροντίσει για στοχευμένα τεστ στις σχολικές μονάδες (αφού θα ανοίξουν πρώτες), να πυκνώσει ακόμα περισσότερο τα δρομολόγια των λεωφορείων που παρουσιάζουν υπερπληρότητες, να απομονώσει τους αρνητές και τους συνωμοσιολόγους, να δώσει όλα τα εργαλεία που ζητούν οι επιστήμονες και αυτά που χρειάζονται οι πολίτες, για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Το καλύτερο, όχι το τέλειο. Διότι όποιος υποστηρίζει πως έχει την τέλεια λύση, που δεν απαιτεί προσωπικές και κοινωνικές θυσίες, είτε ασκεί κακή και άχρηστη αντιπολίτευση, είτε δεν έχει καταλάβει ότι ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι όλου του πλανήτη και όχι μόνο πάνω στους ανυπότακτους Γαλάτες.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr