Γράφει ο Γιάννης Ευαγγελίδης

Γιατί όντως τα περισσότερα από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, από τον πρωθυπουργό μέχρι τους πιο πολλούς υπουργούς, ακολουθούν μια περίεργη, αλλά εύκολα ερμηνεύσιμη τακτική. Αλλα λένε και άλλα κάνουν. Αλλα υπόσχονται στους πολίτες και άλλα πράττουν. Και για άλλα δεσμεύονται στους δανειστές, χωρίς όμως να τα τηρούν και όλα. Με απλά λόγια, έχουν επιλέξει τη στάση της υποκρισίας και της πολιτικής εξαπάτησης στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Ομως, η περίπτωση του κυρίου Τσακαλώτου δεν είναι συνηθισμένη, ούτε καν για τα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ απλά επειδή υπερβαίνει όλα αυτά. Γιατί ο κ. Τσακαλώτος είναι ο υπουργός των Οικονομικών. Εκείνος δηλαδή που μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα υπέγραψαν το τρίτο Μνημόνιο και ο οποίος αποδέχεται, μαζί με τον πρωθυπουργό, όλες τις βουλές των ξένων. Είναι, δηλαδή, το «καλό παιδί» της διαπραγμάτευσης και ο «καλύτερος φίλος» των Γερμανών. Καμία σχέση δηλαδή με τον «άτακτο» προκάτοχό του Γιάννη Βαρουφάκη.

Είναι όμως ο κύριος Τσακαλώτος και ο επικεφαλής της περιώνυμης κίνησης των «53», δηλαδή της εσωκομματικής αντιπολίτευσης που έχει απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι, αναγκάζεται να αντιπολιτεύεται τον εαυτό του. Ως κίνηση, δηλαδή, των «53» καταγγέλλει τα μέτρα που ο ίδιος έχει συμφωνήσει να λαμβάνει ως υπουργός των Οικονομικών. Από τους υπέρογκους φόρους, τις εισφορές και τις περικοπές στις συντάξεις μέχρι τις αποκρατικοποιήσεις.

Ο απόλυτος πολιτικός παραλογισμός, δηλαδή. Που γίνεται ακόμα πιο φανερός με την περιβόητη επιστολή μετανοίας προς τους θεσμούς. Αν την είχε στείλει οποιοσδήποτε υπουργός της «επάρατης» κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, ο Αλέξης Τσίπρας θα είχε κατεβάσει τον κόσμο στην πλατεία Συντάγματος και δεν θα είχε αφήσει ούτε πέτρα όρθια.

Ομως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είχε την άνεση και να δηλώσει πρώτα υποταγή και να καταγγείλει έπειτα τον Σόιμπλε, χαρακτηρίζοντας το Σύμφωνο Σταθερότητας ως «ζουρλομανδύα».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής