Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Το διδακτορικό του χρειάστηκε συστηματική έρευνα. Απαντούσε στο ερώτημα πώς θα μπορούσε να συμβάλει, ο καθένας από τη θέση του, ώστε η ζωή των ηλικιωμένων να μην είναι βάσανο και πόνος αλλά να περιλαμβάνει δημιουργική απασχόληση, διασκεδαστικές διεξόδους τροφοδοτώντας το μυαλό με ερεθίσματα αλλά και φροντίζοντας το σώμα. Κανείς δεν μένει για πάντα νέος.

Οταν επέστρεψε στη Ελλάδα, δούλεψε σε διάφορες δομές, στις περισσότερες εθελοντικά, δοκιμάζοντας μοντέλα μάθησης για ηλικιωμένους. Τους ήθελε σφριγηλούς χωρίς να χάνουν το ενδιαφέρον τους για τη ζωή. Ακουσα, πριν χρόνια, ένα φίλο μου, διπλωμάτη, περασμένα τα ογδόντα, που μου είπε: «Δεν αγοράζω πια ρούχα. Περιμένω να πεθάνω». Είχε εγκαταλείψει τον εαυτό του. Δεν τον έπεισα ότι στα ογδόντα, άμα έχεις καλή υγεία, δεν έχεις υπογράψει συμβόλαιο με τον Θεό ότι θα σε πάρει. Ηταν για μένα ένα μάθημα.

Το 2010, θαρρώ, ένας νεαρός φωτογράφος ο Νικόλας Βεντουράκης, σήμερα με διεθνή καριέρα, μου είχε φέρει φωτογραφίες μόδας με μοντέλα τον παππού και τη γιαγιά του. Δεν σας κρύβω πόσο είχα συγκινηθεί από την τρυφερότητα του φακού του. Από τη ματιά του επάνω τους.

Τον Δημήτρη Καμπανάρο τον είδα στον Αντέννα, την Τρίτη το πρωί. Βγήκε στην κάμερα κρατώντας όλα τα μέτρα. Εξήγησε ότι είχαν γίνει στο ίδρυμα όλα τα τεστ μέσα Σεπτέμβρη και μετά μέσα Οκτώβρη και δεν είχε βρεθεί κανένα κρούσμα. Ξαφνικά προέκυψαν δύο ασυμπτωματικά. Οταν μιλούσε δεν βλέπαμε τίποτε άλλο από τα μάτια του. Ηταν ειλικρινής και άμεσος. Εφερε βαρέως πώς στο δικό του ίδρυμα συνέβησαν τα δυο κρούσματα, όταν αυτός είχε πάρει όλα τα μέτρα.

Κάθε μέρα ο αριθμός των κρουσμάτων τραβά την ανηφόρα. Οι θάνατοι αυξάνονται. Οι διασωληνωμένοι επίσης. Ο μέσος όρος έχει κατεβεί στα 37 χρόνια. Ο λόγος είναι χειροπιαστός: Δεν φοράμε τις μάσκες. Δεν κρατάμε τις αποστάσεις. Στο μετρό καθόμαστε και στο κάθισμα που πρέπει να μένει κενό.

Την Τετάρτη ένας άνθρωπος που έκανε τα πάντα για να μη μολυνθούν οι ηλικιωμένοι που φρόντιζε, έφυγε. Η τεράστια ευαισθησία του τον κατέβαλε. Είχε κουραστεί πολύ, έγραψε. Η είδηση ότι ένας νέος επιστήμονας, ένας άνθρωπος με όνειρα, με σχέδια για το μέλλον, έβαλε τέλος στη ζωή του από φιλότιμο και από αίσθηση ευθύνης δεν είναι συνηθισμένη. Ας σκεφθούμε τη δική μας ευθύνη…

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr