Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης
ΕΧΟΥΝ βγει, όμως, κάποια βασικά συμπεράσματα. Η χώρα με κάποιο μαγικό τρόπο καταφέρνει να αντιστέκεται και να πληγώνει την ιδιωτική πρωτοβουλία.
ΤΙ φταίει; Γραφειοκρατία, φορολογία, χρήσεις γης, κομματικές αντιπαραθέσεις και συνδικαλισμός αποτελούν το τέλειο κοκτέιλ που μπορεί να βάλει λουκέτο στη φάμπρικα, που κανονικά δεν θα έπρεπε ποτέ να σταματά.
ΑΡΚΕΙ να σκεφτούμε πως οι Γερμανοί της Πίτσος ήθελαν να κάνουν επένδυση 60 εκατομμυρίων από το 2011, αλλά βρήκαν τόσα εμπόδια που αποφάσισαν το 2017 να την… κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια στην Τουρκία. Ή να συνειδητοποιήσουμε πως το παλαιό αεροδρόμιο έκλεισε το 2001, ο διαγωνισμός για την αξιοποίησή του ολοκληρώθηκε το 2014 και έπρεπε να φτάνουμε στο 2021 για να ελπίζουμε πως θα ξεκινήσουν τα έργα.
ΚΑΙ πόσες ακόμα ιστορίες για μικρές και μεγάλες επενδύσεις και εταιρίες, 100% ελληνικές ή και ξένες.
ΠΡΟΧΘΕΣ ψηφίστηκε στη Βουλή η τροπολογία για την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ. Μιας κρατικής βιομηχανίας, που αν και χρεοκοπημένη, συνεχίζει να λειτουργεί χρωστώντας παντού και πληρώνοντας μισθούς των τριών και πέντε χιλιάδων ευρώ. Σύσσωμη η αντιπολίτευση καταψήφισε τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης καταγγέλλοντας ξεπούλημα.
ΤΟΣΑ χρόνια συζητάμε για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Ξαφνικά, φέτος με την πανδημία «ανακαλύψαμε» πως έχουμε μόνο τον τουρισμό. Είναι αστείο. Αυτή η «έκπληξη» που εκφράζουν πολιτικοί και δημοσιολογούντες. Κροκοδείλια δάκρυα.
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
ΤΟ παραγωγικό μοντέλο χρειάζεται παραγωγή. Για να υπάρξει παραγωγή απαιτούνται κατάλληλες συνθήκες. Καλά είναι τα νομοσχέδια που απλοποιούν διαδικασίες και καταπολεμούν το κράτος – τέρας, αλλά δεν αρκούν. Απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας.
ΜΠΟΡΕΙ κάποιος να πει με σιγουριά ότι η Microsoft, που ανακοίνωσε μια εμβληματική επένδυση για τη δημιουργία data center στην Αττική, δεν θα βρει «εμπόδια» μπροστά της; Πως δεν θα υπάρξουν κόμματα, δήμαρχοι ή συλλογικότητες πολιτών που δεν θα επιχειρήσουν να μπλοκάρουν το πρότζεκτ με όποιο τρόπο μπορούν;
ΜΟΝΟ όταν αποενοχοποιηθεί η ιδιωτική πρωτοβουλία. Μόνο όταν οι διαδικασίες αδειοδότησης γίνουν fast track. Μόνο όταν υπάρξει σταθερό φορολογικό περιβάλλον. Μόνο όταν οι εργατοπατέρες των συνδικαλιστικών σωματείων σταματήσουν να κατεβάζουν τους διακόπτες. Μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε πως θα έχουμε δημιουργήσει το ρημάδι το νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Μέχρι τότε ας φτιάχνουμε φρέντο, καμιά χωριάτικη σαλάτα και ας «πουλάμε» μόνο τουρισμό. Και αυτό γιατί δεν χρειάζεται να παράγουμε κάτι. Ο ήλιος και η θάλασσα απλά υπάρχουν. Γιατί κάποιοι, αν μπορούσαν, θα μπλόκαραν είτε με διαδηλώσεις είτε και στο ΣτΕ ακόμα και το μελτέμι!
*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr