Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Στην πρώτη της θητεία η Εργατική πρωθυπουργός απέτυχε να τηρήσει τις περισσότερες προεκλογικές υποσχέσεις.

Μπορεί να χειρίστηκε επιτυχώς την τρομοκρατική επίθεση του Μαρτίου 2019, από τον λευκό ρατσιστή στο τζαμί του Κράιστσερτς, και την ηφαιστειακή έκρηξη τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς. Μπορεί ακόμη να έγινε εξώφυλλο στο «ΤΙΜΕ», αλλά τον Φεβρουάριο του 2020 το κόμμα της βρισκόταν πίσω στις δημοσκοπήσεις από το δεξιό Εθνικό Κόμμα. Η Αρντερν έγινε μανούλα στη διάρκεια της πρωθυπουργίας της, είναι καλή και συμπονετική γυναίκα.

Ομως ούτε την υπόσχεσή της να βγάλει δεκάδες χιλιάδες παιδιά από τη φτώχεια τήρησε ούτε 10.000 νέες κατοικίες έφτιαξε ούτε βελτίωσε τις υποδομές και τις μεταφορές της χώρας. Και τότε ήρθε ο κορονοϊός, σαν από μηχανής Θεός. «Η πανδημία έδωσε την ευκαιρία στην πρωθυπουργό να αλλάξει την ατζέντα», είπε ο Νεοζηλανδός σχολιαστής Μπεν Τόμας.

«Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία το βλέπεις. Είτε η πρωθυπουργός επωφελήθηκε από την κρίση είτε η Νέα Ζηλανδία ευτύχησε να έχει αυτήν επικεφαλής, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο», τόνισε. Υπό την ηγεσία της Αρντερν η χώρα της Ωκεανίας ανέφερε λιγότερα από 2.000 κρούσματα και μόνο 25 θανάτους. Παρά το αυστηρό λοκντάουν στο οποίο υποβλήθηκε για κάποιο διάστημα, η οικονομία της δεν γνώρισε τις καταστροφικές συνέπειες της Βρετανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Πόσοι δεν θα ονειρεύονταν ύφεση μόνο 3% στο τρίτο τρίμηνο της χρονιάς και πρόβλεψη για μέγιστη ανεργία 7,8% σε βάθος ενάμιση χρόνου από σήμερα; Υπήρξαν βέβαια και στη Νέα Ζηλανδία προβλήματα με τα τεστ, τις μάσκες και τα υλικά. Ομως το συνολικό ισοζύγιο ήταν θετικό.

Από την έντυπη έκδοση