Ο Τόμας Μίλερ, ο Κόκε και ο Ιγκόρ Ακινφέεφ έμειναν για να θυμίζουν στους παλιότερους και να διδάσκουν στους νεότερους πως κάποτε το συναίσθημα ήταν φαβορί για τη νίκη στο ποδόσφαιρο. Η αγάπη για τη φανέλα νικούσε το δέλεαρ του χρήματος και της μεταγραφής. Ηταν η εποχή χωρίς χορηγούς στη φανέλα, με το σήμα κάθε ομάδας να κυριαρχεί στο στήθος και (κυρίως) στην καρδιά των παικτών.

Οταν ο Μέσι αποχαιρέτησε την αγαπημένη του Μπαρτσελόνα, πείστηκαν και οι τελευταίοι ρομαντικοί ότι το χρήμα του χρώματος μιας φανέλας διαφεντεύει το ποδόσφαιρο. Ευρώ, δολάρια και πετροδόλαρα (εσχάτως) παίζουν… μπάλα και σκοράρουν ακατάπαυστα.

Υπάρχουν όμως τρεις τελευταίοι… σωματοφύλακες που υπερασπίζονται το πάθος τους για την ομάδα και κυνηγούν όχι το κέρδος των χρημάτων, αλλά το κέρδος της παντοτινής αγάπης των φιλάθλων της ομάδας τους. Κι αυτό είναι ανεκτίμητο.

• Τόμας Μίλερ: Το συμβόλαιό του με την Μπάγερν ολοκληρώνεται το καλοκαίρι. Ο 35χρονος μεσοεπιθετικός πέρασε το κατώφλι των Βαυαρών το 2000, όταν ήταν 11 ετών. Από το 2008 παίζει στην πρώτη ομάδα της Μπάγερν. Οταν η διοίκηση του ανακοίνωσε ότι δεν θα ανανεωθεί το συμβόλαιό του, ένα κύμα οργής των αγνών οπαδών της ομάδας δημιούργησε διαδικτυακό τσουνάμι. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τον Μίλερ με άλλη φανέλα. Με την Μπάγερν πανηγύρισε συνολικά 31 τίτλους (θα γίνουν 32 φέτος). Κατέκτησε τα πάντα. Τον ζήτησαν ομάδες από τις ΗΠΑ, αλλά αρνήθηκε. Τον ζητά επίμονα η Φιορεντίνα. Αμύνεται σθεναρά. Προς στιγμήν…

• Κόκε: Γεννήθηκε στη Μαδρίτη, ξεκίνησε να παίζει μπάλα στην Ατλέτικο από 8 ετών και σήμερα, στα 33 του, δεν έφυγε ούτε στιγμή από την ομάδα. Δεν είναι μόνο ο αρχηγός της, είναι η… κινητή ιστορία της Ατλέτικο. Μετά από 16 χρόνια προσφοράς και 745 αγώνες με τη φανέλα της, μετά από πέντε ανανεώσεις συνεργασίας, ολοκληρώνει το συμβόλαιό του και σκέφτεται να μη συνεχίσει. Μεταξύ άλλων, του έχει κάνει δελεαστική πρόταση ο Ολυμπιακός. Θα σταθμίσει τα πάντα πριν αποχωρήσει και κυρίως το συναισθηματικό κομμάτι. Ο,τι κι αν επιλέξει, η Ατλέτικο Μαδρίτης δεν θα είναι ποτέ η πρώην ομάδα του. Θα είναι η ομάδα του.

• Ιγκόρ Ακινφέεφ: Στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας λατρεύεται σαν… θεός. Πήγε στις ακαδημίες της ΤΣΣΚΑ πριν πάει πρώτη δημοτικού. Στις 8 Απριλίου έκλεισε τα 39 και δεν έπαιξε ποτέ σε άλλο σύλλογο. Θέλει ακόμα 8 ματς για να συμπληρώσει 800 συμμετοχές με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Το συμβόλαιό του λήγει το καλοκαίρι του 2026, αλλά σκέφτεται να αναλάβει πόστο προπονητή τερματοφυλάκων στην ομάδα. Ακόμα δεν έχει αποφασίσει αν παράλληλα θα είναι και εν ενεργεία ποδοσφαιριστής.

Η περίπτωση Ινιάκι Ουίλιαμς

Υπάρχει και τέταρτη περίπτωση, αυτή του Ινιάκι Ουίλιαμς της Μπιλμπάο. Ο 30χρονος επιθετικός γεννήθηκε από Γκανέζους γονείς στο Μπιλμπάο. Από το 2012 αγωνίζεται συνεχώς στην Μπιλμπάο, αλλά για μία χρονιά, το 2013-14, αγωνίστηκε στην Μπασκόνια, στην Δ’ Εθνική. Πρόκειται για ομάδα ουσιαστικά θυγατρική της Μπιλμπάο που δέχεται παίκτες για να τους δώσει ευκαιρίες. Κάποιοι τη θεωρούν διαφορετικό σύλλογο, κατά άλλους, ο Ινιάκι Ουίλιαμς δεν έχει αλλάξει ποτέ ομάδα.

ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Ποδοσφαιριστές συνώνυμοι των ομάδων τους

Οι παίκτες που δεν άλλαξαν φανέλα σε όλη τους την καριέρα είναι αρκετοί, ωστόσο λίγες είναι οι εμβληματικές μορφές. Οι ποδοσφαιριστές που έγιναν συνώνυμοι των ομάδων τους.

• Οταν μιλάει κανείς για τον Τζιουζέπε Μπέργκομι, είναι σαν να μιλάει για την ίδια την Ιντερ. Επαιξε στους Μιλανέζους από το 1980 έως το 1999 και τον περνά σε συμμετοχές στον σύλλογο μόνο ο Ζανέτι.
• Ο Τόνι Ανταμς είναι ο παίκτης-θρύλος της Αρσεναλ. Φόρεσε (μόνο) τη φανέλα της από το 1983 έως το 2002, πήρε πρωταθλήματα, Κύπελλα, Λιγκ Καπ, Σούπερ Καπ κι ένα Κυπελλούχων. Η Αρσεναλ το 2011 τίμησε τον εμβληματικό της αρχηγό, αποκαλύπτοντας έξω από το «Εμιρετς» το άγαλμά του, μαζί με αυτά των Τιερί Ανρί και Χέρμπερτ Τσάπμαν.
• Ο Γκάρι Νέβιλ έπαιξε μόνο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για 19 ολόκληρα χρόνια και πανηγύρισε συνολικά 20 τίτλους. Μέσα σε αυτούς είναι οκτώ πρωταθλήματα Αγγλίας και δύο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Νέβιλ ήταν επί πέντε χρόνια αρχηγός της Γιουνάιτεντ.
• Ο Πολ Σκόουλς έμεινε για πάντα στη Γιουνάιτεντ, επίσης. Τον στρατολόγησε ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον και τελικά φόρεσε την κόκκινη φανέλα 718 φορές. Είναι ο τρίτος παίκτης σε συμμετοχές στην ιστορία της ομάδας.
• Ενας ακόμα πιστός παίκτης της Γιουνάιντεντ είναι ο Ράιαν Γκιγκς. Ο Ουαλός έπαιξε επί 23 χρόνια στον ίδιο σύλλογο. Με 965 συμμετοχές είναι ο ρέκορντμαν της ομάδας. Πήρε 13 πρωταθλήματα με τη Γιουνάιτεντ.
• Ο Τζέιμι Κάραχερ ήταν προϊόν των ακαδημιών της Λίβερπουλ, της οποίας τελικά έγινε ο δεύτερος μακροβιότερος ποδοσφαιριστής της, με 735 εμφανίσεις.
• Ο Κάρλες Πουγιόλ με τις διάσημες μπούκλες του είναι εμβληματική φιγούρα της Μπαρτσελόνα, την οποία δεν άφησε ποτέ.
• Ο Φράνκο Μπαρέζι έπαιξε 20 χρόνια στη Μίλαν, τα 15 ήταν αρχηγός της και όταν κρέμασε τα παπούτσια του, η ομάδα απέσυρε τη φανέλα του με το Νο6. Το 1999 ψηφίστηκε παίκτης του αιώνα για τη Μίλαν.
• Ο Πάολο Μαλντίνι αγωνίστηκε 25 σεζόν με τη Μίλαν και σταμάτησε στα 41. Και η δική του φανέλα με το Νο3 έχει αποσυρθεί από τους Μιλανέζους.
• Η Ρόμα έχει τον δικό της one-club παίκτη, τον Φραντσέσκο Τότι. Ηταν ο… παντοτινός αρχηγός της. Συμπλήρωσε 25 χρόνια στους Ρωμαίους, είναι ο ποδοσφαιριστής με τα περισσότερα γκολ (307) και τις περισσότερες συμμετοχές (786) στην ιστορία της Ρόμα.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Από τον Σαράφη στον Γκούμα

Από μια άλλη εποχή έρχονται και οι Ελληνες ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν σε μία μόνο ομάδα. Ο Σταύρος Σαράφης και ο Γιώργος Κούδας για τον ΠΑΟΚ. Ο τελευταίος είχε πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό, αλλά δεν αγωνίστηκε ποτέ. Ο Παναθηναϊκός έχει τέσσερις δικούς του παίκτες, που ήταν «πράσινοι» από την αρχή έως το τέλος της καριέρας τους: Βαγγέλης Πανάκης, Φραγκίσκος Σούρπης, Ανθιμος Καψής και Γιάννης Γκούμας.