Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Ο κ. Φίλης αρνείται πως είχε εκστομίσει αυτή την απειλή. Για χάρη της συζήτησης ας δεχθούμε πως όλη η φασαρία οφείλεται στη… φαντασία του προέδρου των ιδιωτικών σχολείων.

Η αλήθεια, όμως, είναι πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε προσπαθήσει να κάνει πάρα πολλούς κλάδους της ιδιωτικής οικονομίας «αχρείαστους», αφού δεν μπορούσε να τους κλείσει διά… νόμου. Προσπάθησαν πάρα πολύ. Μπλόκαραν κάθε προσπάθεια ιδιωτικής πρωτοβουλίας, κάθε επένδυση. Το Ελληνικό και οι Σκουριές αποτελούν τα δύο πιο τρανταχτά παραδείγματα. Αλλά δεν ήταν μόνο τα μεγάλα πρότζεκτ. Με την οικονομική πολιτική «στραγγάλιζαν» τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες.

ΤΟ θέμα μας, όμως, είναι η Παιδεία, με αφορμή ένα ιδιαίτερα θετικό νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά σχολεία που ψηφίστηκε χθες στη Βουλή. Οι ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την Εκπαίδευση είναι εντυπωσιακές. Τάσσεται κατά οποιασδήποτε μορφής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και προσπαθεί να γυρίσει το σχολείο στη δεκαετία του ’80. Κάτι που, για να λέμε την αλήθεια, δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο. Και η σημερινή κυβέρνηση δεν δείχνει έτοιμη να τολμήσει την υλοποίηση πραγματικών μεταρρυθμίσεων στο χώρο της δημόσιας Παιδείας.

ΤΡΑΝΟ παράδειγμα όσα έγιναν με το lockdown. Το υπουργείο Παιδείας, αντί να κάνει υποχρεωτική τη σύγχρονη τηλεκπαίδευση μέσω Webex, την… άφησε προαιρετική. Αποτέλεσμα; Η συντριπτική πλειονότητα εκπαιδευτικών στα Δημοτικά και Γυμνάσια να «αράξει» για τρεις μήνες και να πληρώνεται. Την ίδια ώρα που οι γονείς -είχαν δεν είχαν- έτρεχαν να πληρώνουν φροντιστήρια μέσω τηλεκπαίδευσης, για να καλύψουν τη χαμένη ύλη. Τώρα που κοντοζυγώνει ο Σεπτέμβριος και που τα επιδημιολογικά δεδομένα δείχνουν πως δύσκολα θα λειτουργήσουν κανονικά τα σχολεία, άραγε τι θα συμβεί;

ΤΑ θεμελιώδη λάθη εδώ και δεκαετίες στον τομέα της Παιδείας είναι το απαρχαιωμένο εξετασιοκεντρικό σύστημα παπαγαλίας και η μη αξιολόγηση δασκάλων – καθηγητών. Με πολλά επιμέρους ακόμα λάθη και αστοχίες, που δημιουργούν ένα εκπαιδευτικό μοντέλο το οποίο ούτε δίνει κίνητρα στους άριστους ούτε ενισχύει τους αδύναμους.

ΟΛΑ τα παραπάνω οδηγούν στην υπερφροντιστηριοποίηση. Ή μάλλον έχουν οδηγήσει, ήδη, στην αντικατάσταση του δημόσιου σχολείου από το φροντιστήριο. Σε αυτό δεν αντιδρά κανείς. Ούτε η φιλελεύθερη Κεντροδεξιά ούτε η αγωνιστική Αριστερά, που προφανώς θεωρεί ότι τα φροντιστήρια όχι μόνο δεν είναι αχρείαστα, αλλά τα υποστηρίζει κιόλας. Ετσι, με φόντο το 2030 έχουμε φτάσει ως χώρα σε κάτι τραγικό: το παρεκπαιδευτικό σύστημα των φροντιστηρίων να αποτελεί τον βασικό πυλώνα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Παιδείας.

ΟΠΟΙΟΣ αμφιβάλλει ας απαντήσει σε μια απλή ερώτηση, που κοστίζει σε όλους τους γονείς αρκετές χιλιάδες ευρώ: μπορεί ένα παιδί να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις χωρίς να πάει σε φροντιστήριο ή χωρίς να παρακολουθήσει τα μαθήματα του σχολείου;

ΑΥΤΟΣ είναι και ο κύριος λόγος που για χιλιάδες οικογένειες -έχουν δεν έχουν χρήματα- τα ιδιωτικά σχολεία όχι μόνο δεν είναι αχρείαστα, αλλά αποτελούν μια επιλογή διαφυγής από ένα αναχρονιστικό και αναποτελεσματικό δημόσιο σχολείο.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr