Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη: Οχι. Οι δηλώσεις από την πλευρά της τουρκικής ηγεσίας – που συνόδευσαν την αναγγελία της αναβολής των σχεδίων για έρευνες σε ελληνικά νερά, παραπέμπουν σε έναν διάλογο, που προφανώς έπεσε στο τραπέζι από τους Γερμανούς διαμεσολαβητές. Ομως το θέμα δεν είναι η συζήτηση, η διαπραγμάτευση, το παζάρι, αν θέλετε. Το θέμα είναι αυτό που ήταν πάντα: ποιο θα είναι το αντικείμενο του διαλόγου;

Αν πρόκειται για διερευνητικές επαφές που θα μπορούσαν να καταλήξουν σε έναν κοινό κατάλογο με προβλήματα σε ό,τι αφορά τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών, τότε, ναι – θα έχει πιάσει τόπο η μεσολάβηση. Ομως πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο σε αυτή τη φάση, όταν η Τουρκία κουνάει με το ένα χέρι το τουρκολιβυκό μνημόνιο και με το άλλο δείχνει ως παρανόμως στρατιωτικοποιημένα τα νησιά του Αιγαίου, ενώ έχουν να αντιμετωπίσουν έναν αποβατικό στόλο;

Οσο δεν υπάρχει συμφωνία καθορισμού θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου, ούτε συζήτηση δεν μπορεί να γίνει για τα ζητήματα της υφαλοκρηπίδας και των ΑΟΖ με την Τουρκία. Το καθεστώς της Αγκυρας κρίνει ότι έχει το πάνω χέρι με τη συμφωνία αυτή, παρά το γεγονός ότι συνυπέγραψε με μία κυβέρνηση που δεν ελέγχει το σύνολο της χώρας της και χωρίς να ληφθεί υπόψη το κράτος που μεσολαβεί στον χάρτη, δηλαδή η Ελλάδα…

Αλλά το κυριότερο είναι ότι η Αγκυρα ονειρεύεται – και σχεδιάζει – όλα τα χρόνια ένα «πακέτο» με την Ελλάδα, όπου από θέση ισχύος θα κοιτάξει να πάρει όσο μπορεί περισσότερα από τα όσα μαξιμαλιστικά επιδιώκει: από τις γκρίζες ζώνες και την αποστρατιωτικοποίηση, ως τους μουφτήδες και τα τζαμιά: γιατί, βέβαια, η ανακοίνωση για την Παναγία Σουμελά έχει και άλλη όψη – και είναι βέβαιο ότι οσονούπω ο Ερντογάν θα γυρίσει το χαρτί…

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι σύμβουλος έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr